No edit permissions for Português

VERSO 57

uṭhila nānā bhāvāvega,mane haila udvega,
kṣaṇa-mātra nāre goṅāite
prabala virahānale,
dhairya haila ṭalamale,
nānā śloka lāgilā paḍite

uṭhila — surgiam; nānā — diversas; bhāva-āvega — forças da emoção; mane — na mente; haila — havia; udvega — ansiedade; kṣaṇa-mātra — sequer por um momento; nāre — incapaz; goṅāite — de passar; prabala — poderoso; viraha-anale — no fogo da saudade; dhairya — paciência; haila — ficava; ṭalamale — vacilando; nānā — vários; śloka — versos; lāgilā — passava; paḍite — a recitar.

Dessa maneira, desenvolviam-se diversas emoções extáticas, e a mente do Senhor se enchia de ansiedade. Não podia escapar disso sequer por um momento. Deste modo, devido a ardentes sentimentos de saudade, Sua paciência começava a vacilar, ao que Ele passava a recitar vários versos.

« Previous Next »