No edit permissions for Português

VERSOS 17-19

yāni yodhaiḥ prayuktāni
śastrāstrāṇi kurūdvaha
haris tāny acchinat tīkṣṇaiḥ
śarair ekaikaśas trībhiḥ

uhyamānaḥ suparṇena
pakṣābhyāṁ nighnatā gajān
gurutmatā hanyamānās
tuṇḍa-pakṣa-nakher gajāḥ
puram evāviśann ārtā
narako yudhy ayudhyata

yāni — aquelas que; yodhai — pelos guerreiros; prayuktāni — usadas; śastra — armas cortantes; astrāi — e armas mísseis; kuru-udvaha — ó herói dos Kurus (rei Parīkṣit); hari — o Senhor Kṛṣṇa; tāni — a elas; acchinat — cortou em pedaços; tīkṣṇai — afiadas; śarai — com fle­chas; ekaśa — cada uma; tribhi — com três; uhyamānā — sendo levado; su-parena — por aquele que tem grandes asas (Garuḍa); pakābhyām — com suas duas asas; nighnatā — que golpeava; gajān — os elefantes; gurutmatā — por Garuḍa; hanyamānā — sendo atingidos; tuṇḍa — com seu bico; paka — asas; nakhe — e garras; gajā — os elefantes; puram — na cidade; eva — de fato; āviśann — reentrando; ārtā — aflitos; naraka — Naraka (Bhauma); yudhi — na batalha; ayudhyata — continuou lutando.

O Senhor Hari, então, derrubou todos os mísseis e armas que os soldados inimigos atiravam nEle, ó herói dos Kurus, destruin­do cada uma com três flechas afiadas. Nesse ínterim, Garuḍa, enquanto transportava o Senhor, golpeava os elefantes do inimigo com suas asas. Fustigados pelas asas, bico e garras de Garuḍa, os elefantes fugiram de volta para a cidade, deixando Narakāsura sozinho no campo de batalha para enfrentar Kṛṣṇa.

« Previous Next »