No edit permissions for Español

Text 148

pīḍābhir nava-kālakūṭa-kaṭutā-garvasya nirvāsano
nisyandena mudāṁ sudhā-madhurimāhaṅkāra-saṅkocanaḥ
premā sundari nanda-nandana-paro jāgarti yasyāntare
jñāyante sphuṭam asya vakra-madhurās tenaiva vikrāntayaḥ


pīḍābhiḥ—con los sufrimientos; nava—fresco; kāla-kūṭa—de veneno; kaṭutā—de la intensidad; garvasya—de orgullo; nirvāsanaḥ—repudio; nisyandena—por derramar; mudām—felicidad; sudhā—de néctar; madhurimā—de la dulzura; ahaṅkāra—el orgullo; saṅkocanaḥ—minimizar; premā—amor; sundari—hermosa amiga; nanda-nandana-paraḥ—fijo en el hijo de Mahārāja Nanda; jāgarti—adquiere; yasya—de quien; antare—en el corazón; jñāyante—se perciben; sphuṭam—explícitamente; asya—de ése; vakra—pérfido; madhurāḥ—y dulce; tena—por él; eva—solo; vikrāntayaḥ—las influencias.

«“Mi querida y hermosa amiga, cuando alguien obtiene amor por Dios, amor por Kṛṣṇa, el hijo de Nanda Mahārāja, en su corazón se manifiestan todas las influencias amargas y dulces de ese amor. Ese amor por Dios actúa de dos maneras. Sus efectos venenosos son peores que el fuerte y fresco veneno de la serpiente. Pero al mismo tiempo hay una bienaventuranza trascendental, que se infiltra y contrarresta el efecto del veneno de una serpiente, como la felicidad que se obtiene de echarse un balde de néctar sobre la cabeza. Su efecto es doble, y se percibe como veneno y néctar al mismo tiempo.”»


SIGNIFICADO: Este verso pertenece al Vidagdha-mādhava (2.18). También aparece en el Mādhya-līlā (2.52). Paurṇamāsī es quien habla.

« Previous Next »