No edit permissions for Español

Text 156

yādavera vipakṣa,yata duṣṭa kaṁsa-pakṣa,
tāhā āmi kailuṅ saba kṣaya
āche dui-cāri jana,
tāhā māri’ vṛndāvana,
āilāma āmi, jāniha niścaya

yādavera vipakṣa—a todos los enemigos de la dinastía Yadu; yata—todos; duṣṭa—malvados; kaṁsa-pakṣa—el grupo de Kaṁsa; tāhā—a ellos; āmi—Yo; kailuṅ saba kṣaya—he destruido a todos; āche—aún hay; dui-cāri jana—dos o cuatro demonios; tāhā māri’—después de matarles; vṛndāvana—a Vṛndāvana; āilāma āmi—regreso muy pronto; jāniha niścaya—por favor, debes saber muy bien esto.

«“He matado ya a todos los malvados demonios enemigos de la dinastía Yadu, y he matado también a Kaṁsa y a sus aliados. Pero aún quedan vivos dos o cuatro demonios. Quiero matarlos, y muy pronto, después de hacerlo, regresaré a Vṛndāvana. Por favor, ten esto por seguro.

SIGNIFICADO: Del mismo modo que Kṛṣṇa no Se aleja de Vṛndāvana ni un paso, al devoto de Kṛṣṇa tampoco le gusta marcharse de Vṛndāvana. Sin embargo, si tiene que atender a la misión de Kṛṣṇa, se va de Vṛndāvana. Una vez cumplida su misión, el devoto puro regresa al hogar, de vuelta a Vṛndāvana, de vuelta a Dios. Kṛṣṇa aseguró a Rādhārāṇī que regresaría después de matar a los demonios que había fuera de Vṛndāvana. «Regresaré muy pronto —prometió—, tan pronto como haya matado a los pocos demonios que quedan.»

« Previous Next »