No edit permissions for Español

Text 36

ei-mata jagannātha karena bhojana
ei sukhe mahāprabhura juḍāya nayana

ei-mata—de ese modo; jagannātha—el Señor Jagannātha; karena bhojana—acepta Su alimento; ei sukhe—en esa felicidad; mahāprabhura—del Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu; juḍāya—quedan plenamente satisfechos; nayana—los ojos.

En verdad, Śrī Caitanya Mahāprabhu Se sintió completamente satisfecho sólo de ver que el Señor Jagannātha había aceptado todos aquellos alimentos.

SIGNIFICADO: Siguiendo los pasos de Śrī Caitanya Mahāprabhu, el vaiṣṇava debe sentirse completamente satisfecho por el simple hecho de ver toda esa clase de alimentos ofrecidos a la Deidad de Jagannātha o de Rādhā-Kṛṣṇa. El vaiṣṇava no debe ansiar toda esa clase de alimentos para sí mismo; su satisfacción, al contrario, consiste en ver esos alimentos ofrecidos a la Deidad. En su Gurv-aṣṭaka, Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura escribe:

catur-vidha-śrī-bhagavat-prasāda-
svādv-anna-tṛptān hari-bhakta-saṅghān
kṛtvaiva tṛptiṁ bhajataḥ sadaiva
vande guroḥ śrī-caraṇāravindam

«El maestro espiritual siempre está ofreciendo a Kṛṣṇa cuatro tipos de alimentos deliciosos [los que se lamen, los que se mastican, los que se beben y los que se chupan]. El maestro espiritual, cuando ve que los devotos están satisfechos comiendo bhagavat-prasādam, él mismo se siente satisfecho. Ofrezco respetuosas reverencias a los pies de loto de ese maestro espiritual».

El maestro espiritual tiene el deber de ocupar a sus discípulos en preparar todo tipo de alimentos sabrosos para ofrecer a la Deidad. Una vez ofrecidos, esos alimentos se reparten entre los devotos como prasādam. Esas actividades satisfacen al maestro espiritual, aunque él mismo no come o necesita tanta variedad de prasādam. Él se siente animado en el servicio devocional al observar que se está ofreciendo y distribuyendo prasādam.

« Previous Next »