No edit permissions for Español

Text 160

kṛṣṇaṁ smaran janaṁ cāsya
preṣṭhaṁ nija-samīhitam
tat-tat-kathā-rataś cāsau
kuryād vāsaṁ vraje sadā

kṛṣṇam—el Señor Kṛṣṇa; smaran—pensar en; janam—un devoto; ca—y; asya—Suyo; preṣṭham—muy querido; nija-samīhitam—elegido por uno mismo; tat-tat-kathā—a esos temas respectivos; rataḥ—apegado; ca—y; asau—eso; kuryāt—debe hacer; vāsam—viviendo; vraje—en Vṛndāvana; sadā—siempre.

«“El devoto debe pensar siempre en Kṛṣṇa dentro de sí y elegir a un devoto muy querido que sea un servidor de Kṛṣṇa en Vṛndāvana. Debe ocuparse constantemente en temas relacionados con ese servidor y su relación amorosa con Kṛṣṇa, y debe vivir en Vṛndāvana. Si no puede ir físicamente a Vṛndāvana, debe vivir allí mentalmente.”

SIGNIFICADO: Este verso también aparece en el Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.2.294).

« Previous Next »