No edit permissions for Español

Text 219

sthānābhilāṣī tapasi sthito ’haṁ
tvāṁ prāptavān deva-munīndra-guhyam
kācaṁ vicinvann api divya-ratnaṁ
svāmin kṛtārtho ’smi varaṁ na yāce

sthāna-abhilāṣī—deseando una posición muy elevada en el mundo material; tapasi—en rigurosas austeridades y penitencias; sthitaḥ—situado; aham—yo; tvām—a Ti; prāptavān—he obtenido; deva-muni-indra-guhyam—difícil de obtener incluso para los grandes semidioses, personas santas y reyes; kācam—un trozo de vidrio; vicinvan—en busca de; api—aunque; divya-ratnam—una joya trascendental; svāmin—¡oh, mi Señor!; kṛta-arthaḥ asmi—estoy completamente satisfecho; varam—ninguna bendición; na yāce—no pido.

«[Cuando la Suprema Personalidad de Dios iba bendecirle, Dhruva Mahārāja dijo:] “¡Oh, mi Señor!, yo estaba buscando una posición material opulenta, y para ello me sometí a rigurosas formas de penitencia y austeridad. Ahora Te he obtenido a Ti, que eres muy difícil de obtener hasta por los grandes semidioses, las personas santas y los reyes. Yo estaba buscando un trozo de vidrio, pero he encontrado la joya más valiosa. Por eso, estoy tan satisfecho que no deseo pedirte ninguna bendición.”

SIGNIFICADO: Este verso pertenece al Hari-bhakti-sudhodaya (7.28).

« Previous Next »