No edit permissions for Español

Text 13

eṣām anudhyeya-padābja-yugmaṁ
jagad-guruṁ maṅgala-maṅgalaṁ svayam
yaḥ kṣatra-bandhuḥ paribhūya sūrīn
praśāsti dhṛṣṭas tad ayaṁ hi daṇḍyaḥ

eṣām—de todas estas (personalidades excelsas); anudhyeya—en los que se debe meditar constantemente; pada-abja-yugmam—cuyos dos pies de loto; jagat-gurum—el maestro espiritual del mundo entero; maṅgala-maṅgalam—la personificación del principio religioso más elevado; svayam—él mismo; yaḥ—aquel que; kṣatra-bandhuḥ—el más bajo de los kṣatriyas; paribhūya—pasando por encima de; sūrīn—los semidioses (como Brahmā y los demás); paraśāsti—riñe; dhṛṣṭaḥ—sin pudor; tat—por lo tanto; ayam—esta persona; hi—en verdad; daṇḍhyaḥ—ser castigada.

Este Citraketu es el más bajo de los kṣatriyas, pues, sin ningún pudor, ha pasado por encima de Brahmā y de los demás semidioses, insultando al Señor Śiva, en cuyos pies de loto meditan ellos siempre. El Señor Śiva es la personificación de los principios religiosos, el maestro espiritual del mundo entero. Por lo tanto, Citraketu merece ser castigado.

SIGNIFICADO: Todas las personas allí reunidas eran brāhmaṇas excelsos y almas autorrealizadas, pero ninguno de ellos dijo nada acerca de la conducta del Señor Śiva, que estaba abrazando a la diosa Pārvatī, sentada en su regazo. Citraketu, sin embargo, criticó al Señor Śiva, y, por esa razón, Pārvatī opinaba que debía ser castigado.

« Previous Next »