No edit permissions for Português

VERSO 3

tad upalabhya bhagavān ādi-puruṣaḥ sadasi gāyantīṁ pūrvacittiṁ nāmāpsarasam abhiyāpayām āsa.

tat — isto; upalabhya — percebendo; bhagavān — o poderosíssimo; ādi-puruṣaḥ — a primeira criatura deste universo; sadasi — em sua assembleia; gāyantīm — dançarina; pūrvacittim — Pūrvacitti; nāma — chamada; apsarasam — a dançarina celestial; abhiyāpayām āsa — mandou descer.

Percebendo o desejo do rei Āgnīdhra, o senhor Brahmā, a primei­ra e mais poderosa criatura deste universo, escolheu a melhor das dançarinas em sua assembleia, cujo nome era Pūrvacitti, e a enviou ao rei.

SIGNIFICADO—Neste verso, as palavras bhagavān ādi-puruṣaḥ são significativas. Bhagavān ādi-puruṣaḥ é o Senhor Kṛṣṇa. Govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi. O Senhor Kṛṣṇa é a pessoa original. Na Bhagavad-gītā, Arjuna chama-O também de puruṣam ādyam, a pessoa original, e de Bhagavān. Neste verso, contudo, vemos que o senhor Brahmā é descrito como bhagavān ādi-puruṣaḥ. Ele é chamado de bhagavān porque representa plenamente a Suprema Personalidade de Deus e é a primeira criatura nascida neste universo. O senhor Brahmā pôde perceber o desejo de Mahārāja Āgnīdhra porque ele é tão poderoso como o Senhor Viṣṇu. Assim como o Senhor Viṣṇu, situado como Paramātmā, pode perceber o desejo da entidade viva, do mesmo modo, o senhor Brahmā pode perceber o desejo da entidade viva, pois Viṣṇu, como intermediário, confere-lhe essa informação. Como afir­ma o Śrīmad-Bhāgavatam (1.1.1), tene brahma hṛdā ya ādi-kavaye: o Senhor Viṣṇu informa tudo ao senhor Brahmā a partir de dentro do coração deste. Como Mahārāja Āgnīdhra adorou especificamente o senhor Brahmā, esse ficou satisfeito e enviou Pūrvacitti, a Apsarā, para satisfazê-lo.

« Previous Next »