No edit permissions for Português

VERSO 1

śrī-nārada uvāca
paurohityāya bhagavān
vṛtaḥ kāvyaḥ kilāsuraiḥ
ṣaṇḍāmarkau sutau tasya
daitya-rāja-gṛhāntike

śrī-nāradaḥ uvāca — o grande santo Nārada disse; paurohityāya — para trabalhar como sacerdote; bhagavān — o poderosíssimo; vṛtaḥ — escolhido; kāvyaḥ — Śukrācārya; kila — na verdade; asuraiḥ — pelos demônios; ṣaṇḍa-amarkau — Ṣaṇḍa e Amarka; sutau — filhos; tasya — dele; daitya-rāja — do rei dos demônios, Hiraṇyakaśipu; gṛha-antike — perto da residência.

O grande santo Nārada Muni disse: Os demônios, encabeçados por Hiraṇyakaśipu, aceitaram Śukrācārya como seu sacerdote encarregado de realizar cerimônias ritualísticas. Os dois filhos de Śukrācārya, Ṣaṇḍa e Amarka, viviam perto do palácio de Hiraṇyakaśipu.

SIGNIFICADO—A seguir, narra-se o começo da história da vida de Prahlāda. Śukrācārya se tornou o sacerdote dos ateístas, especialmente de Hiraṇyakaśipu, de modo que seus dois filhos, Ṣaṇḍa e Amarka, moravam perto da residência de Hiraṇyakaśipu. Śukrācārya não deveria ter-se tornado sacerdote de Hiraṇyakaśipu porque Hiraṇyakaśipu e todos os seus seguidores eram ateístas. Um brāhmaṇa deve tornar-se sacerdote de alguém que está interessado no avanço da cultura espiritual. Todavia, o próprio nome Śukrācārya indica uma pessoa interessada em obter benefícios para seus filhos e descendentes, não importando como o dinheiro venha. Um verdadeiro brāhmaṇa não se tornaria sacerdote de homens ateístas.

« Previous Next »