No edit permissions for Español

Text 68

api bata madhu-puryām ārya-putro ’dhunāste
smarati sa pitṛ-gehān saumya bandhūṁś ca gopān
kvacid api sa kathāṁ naḥ kiṅkariṇāṁ gṛṇīte
bhujam aguru-sugandhaṁ mūrdhny adhāsyat kadā nu

api—ciertamente; bata—lamentable; madhu-puryām—en la ciudad de Mathurā; ārya-putraḥ—el hijo de Nanda Mahārāja; adhunā—ahora; āste—reside; smarati—recuerda; saḥ—Él; pitṛ-gehān—la vida en la casa de Su padre; saumya—¡oh, gran alma (Uddhava)!; bandhūn—Sus muchos amigos; ca—y; gopān—los pastorcillos; kvacit—algunas veces; api—o; saḥ—Él; kathām—habla; naḥ—de nosotras; kiṅkarīṇām—de las sirvientas; gṛṇīte—relata; bhujam—mano; aguru-su-gandham—que tiene la fragancia del aguru; mūrdhni—en la cabeza; adhāsyat—conservará; kadā—cuando; nu—tal vez.

«¡Oh, Uddhava! Es lamentable en verdad que Kṛṣṇa resida en Mathurā. ¿Recuerda la vida en la casa de Su padre, y recuerda a Sus amigos, los pastorcillos de vacas? ¡Oh, gran alma! ¿Habla alguna vez de nosotras, Sus sirvientas? ¿Cuándo pondrá en nuestra cabeza Su mano perfumada de aguru?»

SIGNIFICADO: Este verso aparece en el Śrīmad-Bhāgavatam (10.47.21) en la sección conocida como la Bhramara-gītā. Cuando Uddhava fue a Vṛndāvana, Śrīmatī Rādhārāṇī, sobrecogida por Su separación de Kṛṣṇa, cantó de esta forma.

« Previous Next »