No edit permissions for Español

Text 45

aho vidhātas tava na kvacid dayā
saṁyojya maitryā praṇayena dehinaḥ
tāṁś cākṛtārthān viyunaṅkṣy apārthakaṁ
viceṣṭitaṁ te ’rbhaka-ceṣṭitaṁ yathā

aho—¡ay!; vidhātaḥ—¡oh, Providencia!; tava—tuya; na—no; kvacit—en ningún momento; dayā—misericordia; saṁyojya—tras establecer lazos; maitryā—por amistad; praṇayena—y por afecto; dehinaḥ—de las almas corporificadas; tān—a ellas; ca—y; akṛta-arthān—sin el logro; viyunaṅkṣi—tú haces que suceda; apārthakam—la separación; viceṣṭitam—actividades; te—tuyas; arbhaka—de un niño; ceṣṭitam—el juego infantil; yathā—como.

«“¡Oh, Providencia!, ¡no tienes misericordia! Tú unes a las almas encarnadas con lazos de amistad y afecto, pero, antes de que sus deseos se satisfagan, las separas. Tus actividades son como las necias travesuras de un niño.”

SIGNIFICADO: Este verso, una cita del Śrīmad-Bhāgavatam (10.39.19), lo hablaron las doncellas de Vraja cuando Kṛṣṇa Se marchó de Vṛndāvana a Mathurā con Akrūra y Balarāma. Las gopīs se lamentaban de que la Providencia les había dado la oportunidad de establecer lazos de afecto y amor con Kṛṣṇa y Balarāma y luego los había separado.

« Previous Next »