No edit permissions for Español

Text 70

iti bruvāṇaṁ viduraṁ vinītaṁ
sahasra-śīrṣṇaś caraṇopadhānam
prahṛṣṭa-romā bhagavat-kathāyāṁ
praṇīyamāno munir abhyacaṣṭa

iti—de ese modo; bruvāṇam—hablar; viduram—a Vidura; vinītam—sumiso; sahasra-śīrṣṇaḥ—del Señor Kṛṣṇa; caraṇa-upadhānam—la almohada en que reposaban las piernas; prahṛṣṭa-romā—cuyos vellos se erizaban en el cuerpo; bhagavat-kathāyām—en temas de la Suprema Personalidad de Dios; praṇīyamānaḥ—siendo inducido; muniḥ—el gran sabio Maitreya; abhyacaṣṭa—comenzó a hablar.

«Cuando el sumiso Vidura, el reposo de las piernas del Señor Kṛṣṇa, dijo estas palabras a Maitreya, Maitreya comenzó a hablar, con los vellos erizados por el placer trascendental de comentar los temas del Señor Kṛṣṇa».

SIGNIFICADO: Este verso es una cita del Śrīmad-Bhāgavatam (3.13.5).

« Previous Next »