No edit permissions for Español

Text 76

svakīyasya prāṇārbuda-sadṛśa-goṣṭhasya virahāt
pralāpān unmādāt satatam ati kurvan vikala-dhīḥ
dadhad bhittau śaśvad vadana-vidhu-gharṣeṇa rudhiraṁ
kṣatotthaṁ gaurāṅgo hṛdaya udayan māṁ madayati

svakīyasya—Sus propias; prāṇa-arbuda—incontables respiraciones de vida; sadṛśa—como; goṣṭhasya—de Vṛndāvana; virahāt—debido a la separación; pralāpān—desvaríos; unmādāt—debido a la locura; satatam—siempre; ati—mucho; kurvan—hacer; vikala-dhīḥ—cuya inteligencia estaba perturbada; dadhat—que rezumaba; bhittau—en las paredes; śaśvat—siempre; vadana-vidhu—de Su cara de loto; gharṣeṇa—por frotar; rudhiram—sangre; kṣata-uttham—que mana de las heridas; gaurāṅgaḥ—el Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu; hṛdaye—en mi corazón; udayan—surgiendo; mām—a mí; madayati—enloquece.

«Debido a la separación de Sus muchos amigos de Vṛndāvana, que eran como Su vida misma, Śrī Caitanya Mahāprabhu desvariaba como un loco. Su inteligencia se había transformado. Día y noche lastimaba Su cara de luna contra las paredes, y Se hería y sangraba. Que ese Śrī Caitanya Mahāprabhu brote en mi corazón y me vuelva loco de amor.»

« Previous Next »