No edit permissions for Español

Text 96

kaḥ paṇḍitas tvad-aparaṁ śaraṇaṁ samīyād
bhakta-priyād ṛta-giraḥ suhṛdaḥ kṛtajñāt
sarvān dadāti suhṛdo bhajato ’bhikāmān
ātmānam apy upacayāpacayau na yasya

kaḥ—qué; paṇḍitaḥ—persona culta; tvat-aparam—otro aparte de Tu Señoría; śaraṇam—refugio; samīyāt—tomaría; bhakta-priyāt—que eres afectuoso con Tus devotos; ṛta-giraḥ—que eres veraz con los devotos; suhṛdaḥ—que eres el amigo de los devotos; kṛta-jñāt—que eres agradecido con los devotos; sarvān—todo; dadāti—da; suhṛdaḥ—a Tus bienquerientes; bhajataḥ—que Te adoran con servicio devocional; abhikāmān—deseos; ātmānam—Tú mismo; api—incluso; upacaya—aumento; apacayau—y disminución; na—no; yasya—de quien.

«“Mi querido Señor, Tú eres muy afectuoso con Tus devotos. Además eres un amigo agradecido y veraz. ¿Dónde se ha visto que una persona culta Te abandone para entregarse a algún otro? Tú satisfaces todos los deseos de Tus devotos, hasta el punto de que a veces Tú mismo Te das a ellos. Aun así, Tú ni aumentas ni disminuyes como resultado de esa actividad.”

SIGNIFICADO: Este verso pertenece al Śrīmad-Bhāgavatam (10.48.26).

« Previous Next »