No edit permissions for Español

Texts 31-32

vṛddhān bālān striyo rājan
sarvopakaraṇāni ca
anaḥsv āropya gopālā
yattā ātta-śarāsanāḥ

godhanāni puraskṛtya
śṛṅgāṇy āpūrya sarvataḥ
tūrya-ghoṣeṇa mahatā
yayuḥ saha-purohitāḥ


vṛddhān—primero todos los ancianos; bālān—los niños; striyaḥ—las mujeres; rājan—¡oh, rey Parīkṣit!; sarva-upakaraṇāni ca—después todo tipo de útiles y todas sus pertenencias; anaḥsu—en los carros de bueyes; āropya—cargar; gopālāḥ—todos los pastores de vacas; yattāḥ—con mucho cuidado; ātta-śara-asanāḥ—perfectamente armados de arcos y flechas; go-dhanāni—todas las vacas;puraskṛtya—llevar delante; śṛṅgāṇi—cornetas o cuernos; āpūrya—hacer sonar; sarvataḥ—por todas partes; tūrya-ghoṣeṇa—con el resonar de los cuernos; mahatā—fuerte; yayuḥ—partieron; saha-purohitāḥ—con los sacerdotes.


Cuando todos los ancianos, mujeres y niños, con todo el mobiliario doméstico, estuvieron en los carros de bueyes, y una vez que las vacas estuvieron frente a los carros, los pastores de vacas tuvieron la precaución de empuñar sus arcos y flechas y de hacer sonar sus cuernos. ¡Oh, rey Parīkṣit!, de esa forma, acompañados del sonido de los cuernos, los pastores de vacas, con sus sacerdotes, comenzaron el viaje.


SIGNIFICADO: En relación con esto, debemos señalar que los habitantes de Gokula, pese a ser en su mayoría pastores de vacas y agricultores, sabían cómo defenderse del peligro y cómo proteger a las mujeres, los ancianos, las vacas y los niños, así como a lospurohitas brahmínicos.

« Previous Next »