No edit permissions for Português

VERSOS 31-32

vṛddhān bālān striyo rājan
sarvopakaraṇāni ca
anaḥsv āropya gopālā
yattā ātta-śarāsanāḥ

godhanāni puraskṛtya
śṛṅgāṇy āpūrya sarvataḥ
tūrya-ghoṣeṇa mahatā
yayuḥ saha-purohitāḥ

vṛddhān — primeiro, todos os anciãos; bālān — crianças; striyaḥ — mulheres; rājan — ó rei Parīkṣit; sarva-upakaraṇāni ca — depois, todas as classes de artigos essenciais e todos os pertences que tinham; anaḥsu — os carros de boi; āropya — mantendo; gopālāḥ — todos os vaqueiros; yattāḥ — com muito cuidado; ātta-śara-asanāḥ — plenamente equipados com arcos e flechas; go-dhanāni — todas as vacas; puras­kṛtya — mantendo na frente; śṛṅgāṇi — cornetas ou chifres; āpūrya — vibrando; sarvataḥ — em toda a volta; tūrya-ghoṣeṇa — com o ressoar das cornetas; mahatā — alto; yayuḥ — partiram; saha-purohitāḥ — com os sacerdotes.

Mantendo todos os anciãos, mulheres, crianças e parafernália doméstica nos carros de boi e mantendo todas as vacas na frente, os vaqueiros apanharam seus arcos e flechas com muito cuidado e toca­ram cornetas feitas de chifre. Ó rei Parīkṣit, dessa maneira, enquanto as cornetas vibravam por todos os lados, os vaqueiros, acompanhados de seus sacerdotes, começaram sua viagem.

SIGNIFICADO—Com relação a isso, deve-se notar que, embora em sua maioria fossem vaqueiros e agricultores, os habitantes de Gokula sabiam como defender-se do perigo e como proteger as mulheres, os anciãos, as vacas e as crianças, bem como os purohitas bramânicos.

« Previous Next »