No edit permissions for Español

Texts 18-19

śakuniṁ śambaraṁ dhṛṣṭiṁ
bhūtasantāpanaṁ vṛkam
kālanābhaṁ mahānābhaṁ
hariśmaśrum athotkacam

tan-mātaraṁ ruṣābhānuṁ
ditiṁ ca jananīṁ girā
ślakṣṇayā deśa-kāla-jña
idam āha janeśvara


śakunim—a Śakuni; śambaram—a Śambara; dhṛṣṭim—a Dhṛṣṭi; bhūtasantāpanam—a Bhūtasantāpana; vṛkam—a Vṛka;kālanābham—a Kālanābha; mahānābham—a Mahānābha; hariśmaśrum—a Hariśmaśru; atha—así como; utkacam—a Utkaca; tat-mātaram—a la madre de estos; ruṣābhānum—a Ruṣābhānum; ditim—a Diti; ca—y; jananīm—a su propia madre;girā—con palabras; ślakṣṇayā—muy dulces; deśa-kāla-jñaḥ—que era muy experto en comprender el momento y la situación;idam—este; āha—dijo; jana-īśvara—¡oh, rey!


¡Oh, rey!, Hiraṇyakaśipu era un gran político, y a pesar de que estaba extremadamente iracundo, supo cómo actuar conforme a la situación y el momento. Con dulces palabras, se dispuso a tranquilizar a sus sobrinos, Śakuni, Śambara, Dhṛṣṭi, Bhūtasantāpana, Vṛka, Kālanābha, Mahānābha, Hariśmaśru y Utkaca. Consoló también a su cuñada, Ruṣābhānu, que era la madre de todos ellos, así como a Diti, su propia madre. Sus palabras fueron las siguientes.

« Previous Next »