No edit permissions for Español

Text 61

sandahyamāno ’jita-śastra-vahninā
tat-pāda-mūle patitaḥ savepathuḥ
āhācyutānanta sad-īpsita prabho
kṛtāgasaṁ māvahi viśva-bhāvana

sandahyamānaḥ—quemado por el calor; ajita-śastra-vahninā—por el ardiente fuego del arma de la Suprema Personalidad de Dios; tat-pāda-mūle—a Sus pies de loto; patitaḥ—caer; sa-vepathuḥ—con el cuerpo tembloroso; āha—dijo; acyuta—¡oh, mi Señor!, ¡oh, infalible!; ananta—¡oh, Tú, el de poder ilimitado!; sat-īpsita—¡oh, Señor deseado por las personas santas!; prabho—¡oh, Supremo!; kṛta-āgasam—al mayor ofensor; mā—a mí; avahi—da protección; viśva-bhāvana—¡oh, bienqueriente del universo entero!

Abrasado por el calor del cakra Sudarśana, Durvāsā Muni, el gran místico, se postró a los pies de loto de Nārāyaṇa. Con el cuerpo tembloroso, dijo: ¡Oh, Señor ilimitado e infalible, protector del universo entero!, Tú eres el único objeto que los devotos pueden desear. Mi Señor, soy un gran ofensor. Por favor, protégeme.

« Previous Next »