TEKST 48
na veda-yajñādhyayanair na dānair
na ca kriyābhir na tapobhir ugraiḥ
evaṁ-rūpaḥ śakya ahaṁ nṛ-loke
draṣṭuṁ tvad anyena kuru-pravīra
na – nigdy; veda-yajña – poprzez ofiary; adhyayanaiḥ – albo studia nad Vedami; na – nigdy; dānaiḥ – przez dobroczynność; na – nigdy; ca – również; kriyābhiḥ – przez pobożne czyny; na – nigdy; tapobhiḥ – poważne pokuty; ugraiḥ – surowe; evam-rūpaḥ – w tej formie; śakyaḥ – może; aham – Ja; nṛ-loke – w tym materialnym świecie; draṣṭum – zostać ujrzaną; tvat – niż ty; anyena – przez kogoś innego; kuru-pravīra – O najlepszy pomiędzy wojownikami dynastii Kuru.
O najlepszy spośród wojowników dynastii Kuru, nikt przed tobą nigdy nie oglądał tej Mojej kosmicznej postaci. Nie można jej bowiem zobaczyć w tym materialnym świecie ani przez studiowanie Ved, ani przez spełnianie ofiar, dobroczynność, pobożne czynności ani też przez srogie pokuty.
ZNACZENIE:
Należy właściwie w tym związku zrozumieć określenie „boski wzrok”. Kto może mieć boski wzrok? Boski znaczy święty. Dopóki ktoś nie osiągnie statusu boskości jako półbóg, nie może mieć boskiego wzroku. A kim jest półbóg? Pisma wedyjskie oznajmiają, że półbogami są wielbiciele Pana Viṣṇu (viṣṇu-bhaktaḥ smṛto daivāḥ). Zatem boskiego wzroku nie mogą mieć ateiści, to znaczy ci, którzy nie wierzą w Viṣṇu, albo ci, którzy za Najwyższego uważają jedynie bezosobowy aspekt Kṛṣṇy. Nie można oczerniać Kṛṣṇy i jednocześnie posiadać boski wzrok. Nie można mieć boskiego wzroku, dopóki samemu nie osiągnie się cech boskości. Innymi słowy, tylko ci mogą widzieć w taki sposób jak Arjuna, którzy mają boski wzrok.
Bhagavad-gītā daje opis formy kosmicznej. Chociaż opis ten nie był znany nikomu przed Arjuną, po tym wydarzeniu możemy mieć jakieś pojęcie o viśva-rūpie. Formę kosmiczną Pana mogą zobaczyć jedynie ci, którzy naprawdę są w posiadaniu boskich cech. A nie można ich posiadać, jeśli nie jest się czystym wielbicielem Kṛṣṇy. Wielbiciele jednakże, którzy naprawdę posiadają boski charakter i takiż wzrok, nie są zbyt zainteresowani oglądaniem kosmicznej formy Pana. Jak opisuje wcześniejszy werset, Arjuna zapragnął zobaczyć czteroręką postać Pana Kṛṣṇy jako Viṣṇu, był bowiem naprawdę zatrwożony widokiem formy kosmicznej.
W wersecie tym są pewne znaczące słowa, takie jak veda-yajñādhyayanaiḥ, odnoszące się do studiowania literatury wedyjskiej i zasad składania ofiar. Veda odnosi się do wszelkiego rodzaju literatury wedyjskiej, mianowicie: czterech Ved (Ṛg, Yajur, Sāma i Atharva), osiemnastu Purāṇ, Upaniṣadów i Vedānta-sūtry. Można studiować je w domu albo gdzie indziej. Są też sūtry – Kalpa-sūtry i Mīmāṁsā-sūtry, traktujące o metodach składania ofiar. Dānaiḥ odnosi się do dobroczynności, czyli jałmużny oddawanej pewnej grupie ludzi, takim na przykład, którzy są zaangażowani w transcendentalną służbę miłości dla Pana, czyli braminom i Vaiṣṇavom. „Pobożne czyny” odnoszą się tak do agni-hotry, jak i przypisanych obowiązków różnych kast. A dobrowolne zaakceptowanie pewnych cierpień cielesnych nazywa się tapasyą. Więc ktoś może praktykować to wszystko; może czynić jakieś cielesne pokuty, rozdawać jałmużnę, studiować Vedy, ale jeśli nie jest wielbicielem Pana (jak Arjuna), to nie może on zobaczyć kosmicznej formy Pana. Impersonaliści również wyobrażają sobie, że oglądają formę kosmiczną Pana, ale z Bhagavad-gīty dowiadujemy się, że impersonaliści nie są wielbicielami. Zatem nie mogą oni zobaczyć kosmicznej formy Pana.
Jest wiele osób, które tworzą inkarnacje, błędnie uważając za wcielenie Boga jakąś zwykłą istotę, ale jest to przejaw głupoty. Powinniśmy przestrzegać zasad Bhagavad-gīty, gdyż nie ma innej możliwości osiągnięcia doskonałej wiedzy duchowej. Chociaż Bhagavad-gītā uważana jest za wstępne studium nauki o Bogu, to jednak jest tak doskonała, że daje nam możliwość właściwego widzenia i rozumienia rzeczy. Zwolennicy pseudo-inkarnacji mogą twierdzić, że również widzieli transcendentalne wcielenie Boga, formę kosmiczną, ale jest to nie do przyjęcia, gdyż jak to zostało tutaj wyraźnie powiedziane, dopóki ktoś nie zostanie wielbicielem Pana, nie może on zobaczyć Jego kosmicznej formy. Tak więc trzeba przede wszystkim zostać czystym wielbicielem Kṛṣṇy, a wtedy dopiero można twierdzić, że jest się w stanie pokazać formę tego, co się widziało. Wielbiciel Kṛṣṇy nie może zaakceptować ani fałszywych inkarnacji, ani też zwolenników takich inkarnacji.