TEKST 23
nainaṁ chindanti śastrāṇi
nainaṁ dahati pāvakaḥ
na cainaṁ kledayanty āpo
na śoṣayati mārutaḥ
na – nigdy; enam – tej duszy; chindanti – można pociąć na kawałki; śastrāṇi – wszelka broń; na – nigdy; enam – tej duszy; dahati – spali; pāvakaḥ – ogień; na – nigdy; ca – również; enam – tej duszy; kledayanti – zmoczy; āpaḥ – woda; na – nigdy; śoṣayati – wysuszy; mārutaḥ – wiatr.
Nigdy i żadną bronią nie można duszy pociąć na kawałki. Ani ogień nie może jej spalić, ani woda zamoczyć, ani też nie może wysuszyć jej wiatr.
ZNACZENIE:
Żadnego rodzaju broń: miecze, płomienie, deszcze, silny wiatr itd., nie są w stanie zabić duszy. Okazuje się, że oprócz współcześnie znanej broni ogniowej, do której zalicza się też broń nuklearną, wcześniej istniała broń innego typu, zrobiona z różnych elementów materialnych, takich jak ziemia, woda, powietrze, eter itd. Broń ogniowa neutralizowana była przez broń wodną, która nie jest znana teraz współczesnej nauce. Współcześni naukowcy nie posiadają też wiedzy o broni wietrznej. Niemniej jednak, dusza nigdy nie może zostać pocięta na kawałki ani nie może też być unicestwiona przez żaden rodzaj broni, pomimo różnych naukowych wynalazków.
Filozofowie Māyāvādī nie są w stanie opisać, w jaki sposób indywidualne dusze powstały po prostu z ignorancji, a następnie zostały okryte energią iluzoryczną. Nigdy też nie było możliwe odcięcie duszy indywidualnej od oryginalnej Duszy Najwyższej; raczej dusze indywidualne są wiecznie oddzielonymi cząstkami Duszy Najwyższej. Ponieważ są one wiecznie atomowymi indywidualnymi duszami (sanātana), mają one tendencję do pokrycia się energią iluzoryczną i w ten sposób tracą towarzystwo Najwyższego Pana (podobnie jak iskry z ognia, mimo iż jednakowe jakościowo z tym ogniem, łatwo ulegają zgaszeniu, kiedy tylko znajdą się poza jego obrębem). W Varāha Purāṇie żywe istoty opisane zostały jako oddzielne, integralne cząstki Najwyższego. Są one takimi wiecznie, również według Bhagavad-gīty. Więc nawet uwolniwszy się spod wpływu iluzji, żywa istota nadal pozostaje oddzielną tożsamością, tak jak to wynika wyraźnie z nauk Pana udzielonych Arjunie. Arjuna został wyzwolony dzięki wiedzy otrzymanej od Pana Kṛṣṇy, ale nigdy nie stał się jednym z Kṛṣṇą.