TEKST 52
yadā te moha-kalilaṁ
buddhir vyatitariṣyati
tadā gantāsi nirvedaṁ
śrotavyasya śrutasya ca
yadā – kiedy; te – twój; moha – złudzenia; kalilam – gęsty las; buddhiḥ – służba transcendentalna pełniona z inteligencją; vyatitariṣyati – przekracza; tadā – w tym czasie; gantā asi – musisz pójść; nirvedam – obojętność; śrotavyasya – wobec wszystkiego, co usłyszysz; śrutasya – wszystko, co już słyszałeś; ca – również.
Kiedy zaś inteligencja twoja wydostanie się z gęstego lasu złudzenia, wtedy będziesz mógł zachować obojętność wobec tego wszystkiego, co już słyszałeś i wobec tego, co dopiero usłyszysz.
ZNACZENIE:
Poprzez pełnienie służby oddania można całkowicie zobojętnieć wobec rytuałów wedyjskich. Wiele przykładów na to można znaleźć w życiu wielkich wielbicieli Pana. Jeśli ktoś rzeczywiście poznaje Kṛṣṇę i swój wieczny związek z Nim, to nawet będąc doświadczonym braminem w naturalny sposób staje się całkowicie obojętnym wobec rytuałów, zaliczanych do czynności przynoszących korzyści. Śrī Mādhavendra Purī, wielki wielbiciel i ācārya w sukcesji bhaktów mówi:
sandhyā-vandana bhadram astu bhavato bhoḥ snāna tubhyaṁ namo
bho devāḥ pitaraś ca tarpaṇa-vidhau nāhaṁ kṣamaḥ kṣamyatām
yatra kvāpi niṣadya yādava-kulottaṁsasya kaṁsa-dviṣaḥ
smāraṁ smāram aghaṁ harāmi tad alaṁ manye kim anyena me
„O moje modlitwy, odmawiane trzy razy dziennie, wszelka chwała wam. O moja kąpieli, kłaniam się tobie. O półbogowie, o przodkowie! Proszę wybaczcie mi, że nie jestem już w stanie ofiarować wam swoich pokłonów. Gdziekolwiek jestem, zawsze mam w pamięci wielkiego potomka dynastii Yadu [Kṛṣṇę], wroga Kaṁsy, i dzięki temu mogę się wyzwolić z niewoli wszelkiego grzechu. Myślę, że jest to wystarczające dla mnie”.
Obrządki i rytuały wedyjskie, obejmujące wszelkiego rodzaju modlitwy odmawiane trzy razy dziennie, wczesne poranne kąpiele, ofiarowywanie honorów przodkom itd., konieczne są dla nowicjuszy. Natomiast osoba posiadająca pełną świadomość Kṛṣṇy i zaangażowana w transcendentalną służbę miłości dla Niego, staje się obojętna wobec tych wszystkich regulujących zasad, jako że już osiągnęła ona doskonałość. Kiedy ktoś osiąga platformę wiedzy, poprzez pełnienie służby oddania dla Najwyższego Pana Kṛṣṇy, nie musi on już dłużej odprawiać żadnych pokut ani spełniać żadnych ofiar polecanych przez pisma objawione. A ten, kto nie zrozumiał, że celem Ved jest osiągnięcie Kṛṣṇy i jedynie angażuje się w rytuały itd., traci tylko w ten sposób czas. Osoby świadome Kṛṣṇy przekraczają granicę śabda-brahma, czyli granicę Ved i Upaniṣadów.