TEKST 9
sañjaya uvāca
evam uktvā hṛṣīkeśaṁ
guḍākeśaḥ paran-tapaḥ
na yotsya iti govindam
uktvā tūṣṇīṁ babhūva ha
sañjayaḥ uvāca – Sañjaya rzekł; evam – w ten sposób; uktvā – mówiąc; hṛṣīkeśam – do Kṛṣṇy, pana zmysłów; guḍākeśaḥ – Arjuna, mistrz w ujarzmianiu ignorancji; param-tapaḥ – pogromca wroga; na yotsye – nie będę walczył; iti – w ten sposób; govindam – do Kṛṣṇy, dającego przyjemność zmysłom; uktvā – mówiąc; tūṣṇīm – cichy; babhūva – stał się; ha – z pewnością.
Sañjaya rzekł: Przemówiwszy w ten sposób, Arjuna, pogromca wroga, oznajmił Kṛṣṇie: „Govindo, nie będę walczył”, i uciszył się.
ZNACZENIE:
Dhṛtarāṣṭra musiał być bardzo zadowolony usłyszawszy, iż Arjuna nie będzie walczył i opuszcza pole walki z zamiarem zostania żebrakiem. Jednak Sañjaya ponownie rozczarował starego króla oznajmiając, iż Arjuna zdolny jest do zabicia swoich wrogów (paran-tapaḥ). Chociaż Arjuna był przez pewien czas przepełniony fałszywym smutkiem, na skutek swego przywiązania do rodziny – to jednak w końcu podporządkuje się Kṛṣṇie, najwyższemu mistrzowi duchowemu, jako Jego uczeń. A oznacza to, że wkrótce powinien uwolnić się od fałszywej rozpaczy, wypływającej z uczuć rodzinnych i zostać oświeconym doskonałą wiedzą o samorealizacji, czyli świadomością Kṛṣṇy. Zatem z pewnością będzie walczył. Tak więc radość Dhṛtarāṣṭry zostanie wkrótce rozwiana, jako że Arjuna dostąpi oświecenia za przyczyną Kṛṣṇy i będzie walczył do końca.