TEKST 16
kiṁ karma kim akarmeti
kavayo ’py atra mohitāḥ
tat te karma pravakṣyāmi
yaj jñātvā mokṣyase ’śubhāt
kim – czym jest; karma – działanie; kim – czym jest; akarma – bierność; iti – w ten sposób; kavayaḥ – inteligentni; api – również; atra – w tej sprawie; mohitāḥ – są zdezorientowane; tat – to; te – tobie; karma – praca; pravakṣyāmi – wytłumaczę; yat – którą; jñātvā – znając; mokṣyase – będziesz wyzwolony; aśubhāt – od złego losu.
Nawet inteligentni nie są zdecydowani co do tego, co jest czynem a co bezczynem. Więc wytłumaczę ci teraz, czym czyn jest, a posiadłszy tę wiedzę, wyzwolony będziesz od złego losu.
ZNACZENIE:
Praca w świadomości Kṛṣṇy powinna być wykonywana zgodnie z przykładami wcześniejszych bona fide wielbicieli. Poleca to werset piętnasty. Werset następny tłumaczy, dlaczego działanie takie nie powinno być niezależne.
Aby działać w świadomości Kṛṣṇy, należy poddać się prowadzeniu przez osoby autoryzowane, pochodzące z sukcesji uczniów. Zostało to już wyjaśnione na początku tego rozdziału. O systemie świadomości Kṛṣṇy został początkowo pouczony bóg słońca, bóg słońca wytłumaczył go swemu synowi Manu, a Manu z kolei wytłumaczył go swemu synowi Ikṣvāku. W ten sposób system ten rozpowszechniany jest na Ziemi od niepamiętnych czasów. Zatem należy iść w ślady wcześniejszych autorytetów, pochodzących z linii sukcesji uczniów. W przeciwnym razie nawet najbardziej inteligentni ludzie będą zdezorientowani co do wzorcowego działania w świadomości Kṛṣṇy. Dlatego Pan postanowił bezpośrednio pouczyć Arjunę o świadomości Kṛṣṇy; każdy więc, kto bierze przykład z Arjuny, z pewnością nie zostaje zwiedziony.
Zostało powiedziane, że zwyczajów religijnych nie może ustanowić osoba posiadająca niedoskonałą wiedzę empiryczną. W rzeczywistości zasady religijne może ustanowić tylko Sam Pan. Dharmaṁ tu sākṣād bhagavat-praṇītam (Bhāgavatam 6.3.19). Nikt nie może stworzyć zasad religijnych za pomocą niedoskonałych spekulacji. Należy brać przykład z wielkich autorytetów, takich jak Brahmā, Śiva, Nārada, Manu, Kumārowie, Kapila, Prahlāda, Bhīṣma, Śukadeva Gosvāmī, Yamarāja, Janaka, i Bali Mahārāja. Za pomocą spekulacji umysłowych nie można stwierdzić, co jest religią albo samorealizacją. Dlatego, dzięki bezprzyczynowej łasce dla Swoich wielbicieli, Pan bezpośrednio tłumaczy Arjunie, czym jest czyn, a czym jest bezczyn. Tylko czyny pełnione w świadomości Kṛṣṇy są w stanie uwolnić spełniającą je osobę z sideł egzystencji materialnej.