No edit permissions for Português

VERSO 1

śrī-śuka uvāca
nandaḥ pathi vacaḥ śaurer
na mṛṣeti vicintayan
hariṁ jagāma śaraṇam
utpātāgama-śaṅkitaḥ

śrī-śukaḥ uvāca — Śrī Śukadeva Gosvāmī disse; nandaḥ — Nanda Mahārāja; pathi — em seu caminho de volta para casa; vacaḥ — as palavras; śaureḥ — de Vasudeva; na — não; mṛṣā — sem propósito ou motivo; iti — assim; vicintayan — enquanto pensava na possibilidade de ocorrer uma desagradável surpresa a seu filhinho Kṛṣṇa; harim — no Senhor Supremo, o controlador; jagāma — tomou; śaraṇam — re­fúgio; utpāta — de perturbações; āgama — com a esperança; śaṅki­taḥ — estando, assim, com medo.

Śukadeva Gosvāmī continuou: Meu querido rei, enquanto estava a caminho de casa, Nanda Mahārāja ponderou que aquilo que Vasu­deva dissera não poderia ser falso ou inútil. Deveria haver algum perigo de perturbações em Gokula. Enquanto pensava no perigo que rondava seu belo filho, Kṛṣṇa, Nanda Mahārāja ficou com medo e refugiou-se nos pés de lótus do controlador supremo.

SIGNIFICADO—Sempre que há perigo, o devoto puro pensa na proteção e abrigo da Suprema Personalidade de Deus. Também se aconselha isso na Bhagavad-gītā (9.33): anityam asukhaṁ lokam imaṁ prāpya bhajasva mām. Neste mundo material, há perigo a cada passo (padaṁ padaṁ yad vipadām). Portanto, o devoto só percorre o caminho onde, a cada passo, refugia-se no Senhor.

« Previous Next »