VERSO 20
nedur muhur dundubhayaḥ sahasraśo
gandharva-kimpūruṣa-kinnarā jaguḥ
manasvinānena kṛtaṁ suduṣkaraṁ
vidvān adād yad ripave jagat-trayam
neduḥ — começaram a tocar; muhuḥ — repetidas vezes; dundubhayaḥ — cornetas e timbales; sahasraśaḥ — aos milhares e milhares; gandharva — os habitantes de Gandharvaloka; kimpūruṣa — os habitantes de Kimpuruṣaloka; kinnarāḥ — e os habitantes de Kinnaraloka; jaguḥ — começaram a cantar e louvar; manasvinā — pela personalidade mais excelsa; anena — por Bali Mahārāja; kṛtam — foi feita; su-duṣkaram — uma tarefa extremamente difícil; vidvān — devido ao fato de ele ser a pessoa mais erudita; adāt — deu-Lhe um presente; yat — isto; ripave — ao inimigo, Senhor Viṣṇu, que havia Se aliado aos inimigos de Bali Mahārāja, os semideuses; jagat-trayam — os três mundos.
Repetidas vezes, os Gandharvas, os Kimpuruṣas e os Kinnaras tocaram milhares e milhares de timbales e cornetas, e cantaram em grande júbilo, declarando: “Quão excelsa é a pessoa de Bali Mahārāja, e quão difícil é a tarefa que ele realizou! Muito embora soubesse que o Senhor Viṣṇu estava do lado de seus inimigos, ele deu ao Senhor todos os três mundos em caridade.”