No edit permissions for Español

Text 1

sūta uvāca
iti bhītaḥ prajā-drohāt
sarva-dharma-vivitsayā
tato vinaśanaṁ prāgād
yatra deva-vrato ’patat

sūtaḥ uvāca—Śrī Sūta Gosvāmī dijo; iti—así pues; bhītaḥ—sintiendo temor de; prajā-drohāt—por haber matado a los súbditos; sarva—todos; dharma—actos religiosos; vivitsayā—para la comprensión; tataḥ—después; vinaśanam—el lugar en el que peleó; prāgāt—él fue; yatra—donde; deva-vrataḥ—Bhīṣmadeva; apatat—yacía para morir.

Sūta Gosvāmī dijo: Sintiendo temor por haber matado a muchísimos súbditos en el campo de batalla de Kurukṣetra, Mahārāja Yudhiṣṭhira fue al lugar de la matanza. Allí, Bhīṣmadeva yacía en un lecho de flechas, a punto de morir.

SIGNIFICADO: En este noveno capítulo, tal como el Señor Śrī Kṛṣṇa lo desea, Bhīṣmadeva le impartirá instrucciones al rey Yudhiṣṭhira acerca de los deberes propios de las ocupaciones. Ya a punto de partir de este mundo mortal, Bhīṣmadeva también le ofrecerá su última oración al Señor, y de ese modo se liberará del cautiverio de ocupaciones materiales adicionales. Bhīṣmadeva estaba dotado del poder de dejar este cuerpo material a voluntad, y él mismo eligió acostarse en un lecho de flechas. Esta partida del gran guerrero atrajo la atención de todas las élites contemporáneas, y todas ellas se reunieron allí para manifestar los sentimientos de amor, respeto y afecto que les inspiraba la gran alma.

« Previous Next »