Bg 3.34
indriyasyendriyasyārthe
rāga-dveṣau vyavasthitau
tayor na vaśam āgacchet
tau hy asya paripanthinau
indriyasya — van de zintuigen; indriyasya arthe — in de zinsobjecten; rāga — gehechtheid; dveṣau — ook afkeer; vyavasthitau — aan regels onderwerpen; tayoḥ — van hen; na — nooit; vaśam — controle; āgacchet — men moet komen; tau — die; hi — zeker; asya — zijn; paripanthinau — struikelblokken.
Er bestaan beginselen die de afkeer en gehechtheid van de zintuigen met betrekking tot de zinsobjecten reguleren. Men moet zich niet laten beheersen door zulke gehechtheid en afkeer, omdat het struikelblokken zijn op het pad van zelfrealisatie.
Zij die Kṛṣṇa-bewust zijn, zijn van nature niet geneigd tot materiële zinsbevrediging, maar zij die niet Kṛṣṇa-bewust zijn, moeten de regels en bepalingen van de geopenbaarde teksten volgen. Onbeperkte zinsbevrediging is de oorzaak van materiële gevangenschap, maar wie de regels en bepalingen van de geopenbaarde teksten volgt, raakt niet verstrikt in zinsobjecten. Voor een geconditioneerde ziel is seksueel genot bijvoorbeeld noodzakelijk en het wordt toegestaan binnen het huwelijk. Volgens de voorschriften van de heilige teksten is het verboden om seksuele relaties aan te gaan met een andere vrouw dan de echtgenote; alle andere vrouwen moeten beschouwd worden als moeders. Maar ondanks zulke voorschriften is een man toch geneigd seksuele relaties met andere vrouwen aan te gaan. Zulke neigingen moeten bedwongen worden, anders zullen ze struikelblokken zijn op het pad van zelfrealisatie.
Zolang we een materieel lichaam hebben is het toegestaan om de behoeften van het lichaam te bevredigen, maar dan wel volgens bepaalde regels en bepalingen. Toch moeten we ook niet te veel op de controle van zulke toezeggingen vertrouwen. Men moet deze regels en bepalingen volgen zonder eraan gehecht te zijn, omdat ook zinsbevrediging volgens de regels iemand op een dwaalspoor kan brengen, net zoals er altijd, zelfs op de koninklijke wegen, kans op een ongeluk bestaat. Niemand kan garanderen dat de veiligste wegen vrij zijn van gevaar, ook al worden ze nog zo goed onderhouden.
De mentaliteit van het genieten van zinsbevrediging bestaat al heel erg lang door het contact met de materiële energie. En ook al reguleren we zinsbevrediging, we lopen altijd het risico om terug te vallen. Iedere gehechtheid aan zinsbevrediging, ook al is deze gereguleerd, moet daarom op alle mogelijke manieren vermeden worden. Maar gehecht zijn aan Kṛṣṇa-bewustzijn of altijd bezig zijn om Kṛṣṇa met liefde te dienen zorgt ervoor dat iemand onthecht raakt van allerlei zintuiglijke activiteiten. Men moet zich daarom in geen enkele fase van zijn leven proberen te onthechten van het Kṛṣṇa-bewustzijn. Het doel van het zich onthechten van allerlei soorten zinsbevrediging is uiteindelijk om op het niveau van Kṛṣṇa-bewustzijn te komen en te blijven.