TEKST 1
arjuna uvāca
mad-anugrahāya paramaṁ
guhyam adhyātma-saṁjñitam
yat tvayoktaṁ vacas tena
moho ’yaṁ vigato mama
arjunaḥ uvāca – Arjuna rzekł; mat-anugrahāya – po to, aby ukazać mi łaskę; paramam – najwyższy; guhyam – poufny temat; adhyātma – duchowy; saṁjñitam – jeśli chodzi o; yat – co; tvayā – przez Ciebie; uktam – powiedziane; vacaḥ – słowa; tena – przez to; mohaḥ – złudzenie; ayam – to; vigataḥ – jest usunięte; mama – moje.
Arjuna rzekł: Wysłuchałem Twoich nauk o tych najbardziej poufnych tematach duchowych, których tak łaskawie mi udzieliłeś – i teraz moje złudzenia zostały rozwiane.
ZNACZENIE:
Rozdział ten objawia nam Kṛṣṇę jako przyczynę wszystkich przyczyn. Jest On nawet źródłem Mahā-viṣṇu, z którego emanują materialne wszechświaty. Kṛṣṇa nie jest inkarnacją; jest On źródłem wszystkich inkarnacji. Zostało to doskonale wytłumaczone w ostatnim rozdziale.
Teraz Arjuna stwierdził, że uwolnił się od złudzenia. To znaczy, że nie uważa on już dłużej Kṛṣṇy za zwykłą ludzką istotę, swojego przyjaciela, ale za źródło wszystkiego. Arjuna stał się osobą wielce oświeconą i jest wielce szczęśliwy, że ma tak wielkiego przyjaciela jak Kṛṣṇa. Jednocześnie wziął on pod uwagę to, że chociaż sam przyjął Kṛṣṇę jako źródło wszystkiego, to inni mogą tego nie zrobić. Po to więc, aby udowodnić wszystkim boskość Kṛṣṇy, prosi Go w tym rozdziale, aby ukazał mu Swoją postać kosmiczną. Faktem jest, że widok kosmicznej formy Kṛṣṇy napawa strachem każdego, komu dane jest ją ujrzeć. Tak też było w przypadku Arjuny. Ale Kṛṣṇa jest tak łaskawy, że po ukazaniu tej formy przyjmuje Swoją oryginalną postać. Arjuna tutaj zgadza się z tym, co Kṛṣṇa kilkakrotnie powiedział: Kṛṣṇa przemawia do niego mając na względzie jego korzyść. Arjuna przyznaje, że dzieje się to tylko dzięki wielkiej łasce Pana. Jest on teraz przekonany o tym, że Kṛṣṇa jest przyczyną wszystkich przyczyn, i że obecny jest w sercu każdej żywej istoty jako Dusza Najwyższa.