TEKST 23
yaḥ śāstra-vidhim utsṛjya
vartate kāma-kārataḥ
na sa siddhim avāpnoti
na sukhaṁ na parāṁ gatim
yaḥ – każdy, kto; śāstra-vidhim – zalecenia pism świętych; utsṛjya – porzucając; vartate – pozostaje; kāma-kārataḥ – działając według własnej woli pod wpływem pożądania; na – nigdy; saḥ – on; siddhim – doskonałość; avāpnoti – osiąga; na – nigdy; sukham – szczęście; na – nigdy; parām – najwyższy; gatim – stan doskonałości.
Kto jednak lekceważy zalecenia pism świętych i postępuje według własnej fantazji, ten nie osiąga ani doskonałości, ani szczęścia, ani najwyższego przeznaczenia.
ZNACZENIE:
Jak opisano wcześniej, różne kasty i porządki życia w ludzkim społeczeństwie otrzymują odpowiednie śāstra-vidhi, czyli wskazówki śāstr. Każdy powinien przestrzegać takich instrukcji. Jeśli jednak ktoś je odrzuca i postępuje tak, jak mu się podoba, zgodnie ze swoim pożądaniem, chciwością i pragnieniami, to nigdy nie osiągnie doskonałości w życiu. Innymi słowy, człowiek może wiedzieć teoretycznie o tym wszystkim, ale jeśli nie stosuje się do tego w swoim własnym życiu, wtedy może być nazwanym najniższym spośród rodzaju ludzkiego. W ludzkiej formie życia żywa istota powinna być rozsądna i przestrzegać wszystkich wskazówek, które dane jej zostały po to, aby wzniosła się na najwyższą platformę życia. Jeśli nie stosuje się do nich, wtedy niechybnie doprowadza samą siebie do degradacji. A jeśli nawet przestrzega tych praw, przepisów i zasad moralnych, ale w końcu nie dochodzi do zrozumienia Najwyższego Pana, wtedy cała jej wiedza zostaje stracona. A nawet jeśli przyjmuje istnienie Boga, lecz nie angażuje się w służbę dla Niego, wówczas na marne idą wszystkie jej wysiłki. Dlatego należy stopniowo wznosić się do platformy świadomości Kṛṣṇy i służby oddania. Tylko w ten i w żaden inny sposób można osiągnąć stan najwyższej doskonałości.
Znaczące jest słowo kāma-kārataḥ. Osoba, która świadomie łamie prawa, działa pod wpływem pożądania. Wie, że coś jest zakazane, jednak robi to. To nazywa się postępowaniem według własnej fantazji. Wie, że coś należy robić, jednak nie robi tego; dlatego nazywana jest kapryśną. Najwyższy Pan potępia takie osoby i nie mogą one osiągnąć doskonałości, która jest celem ludzkiego życia. Celem życia ludzkiego jest szczególnie oczyszczenie własnej egzystencji, a kto nie przestrzega żadnych zasad ani wskazówek, ten nie może oczyścić się ani osiągnąć stanu prawdziwego szczęścia.