TEKST 14
deva-dvija-guru-prājña-
pūjanaṁ śaucam ārjavam
brahmacaryam ahiṁsā ca
śārīraṁ tapa ucyate
deva – Najwyższego Pana; dvija – bramini; guru – mistrz duchowy; prājña – osoby godne czci; pūjanam – cześć; śaucam – czystość; ārjavam – prostota; brahmacaryam – celibat; ahiṁsā – łagodność; ca – również; śārīram – odnoszące się do ciała; tapaḥ – wyrzeczenie; ucyate – jest nazywane.
Wyrzeczenie w stosunku do ciała polega na oddawaniu czci Najwyższemu Panu, braminom, mistrzowi duchowemu, wyżej rangą stojącym i starszym, jak ojcu i matce; jak również na zachowywaniu czystości, prostocie, życiu w celibacie, i łagodności.
ZNACZENIE:
Najwyższy Pan tłumaczy tutaj różnego rodzaju wyrzeczenia i pokuty. Najpierw wyjaśnia wyrzeczenia i pokuty praktykowane przez ciało. Należy ofiarowywać, albo nauczyć się jak ofiarowywać, szacunek Bogu albo półbogom, doskonałym, kwalifikowanym braminom, mistrzowi duchowemu i starszym, jak ojcu czy matce, oraz każdej osobie posiadającej wiedzę wedyjską. Te osoby powinny otrzymywać należyty szacunek. Należy praktykować czystość wewnętrzną i zewnętrzną, i należy nauczyć się prostoty postępowania. Nie należy robić niczego, co nie jest aprobowane przez pisma święte. Nie powinno się mieć do czynienia z życiem seksualnym poza małżeństwem, gdyż pisma święte zezwalają na seks tylko w małżeństwie. To nazywa się celibatem. Na tym polegają wyrzeczenia i pokuty odnoszące się do ciała.