TEKST 31
sva-dharmam api cāvekṣya
na vikampitum arhasi
dharmyād dhi yuddhāc chreyo ’nyat
kṣatriyasya na vidyate
sva-dharmam – czyjeś zasady religijne; api – również; ca – naprawdę; avekṣya – biorąc pod uwagę; na – nigdy; vikampitum – wahać się; arhasi – zasługujesz; dharmyāt – dla zasad religijnych; hi – naprawdę; yuddhāt – niż walka; śreyaḥ – lepsze zajęcie; anyat – wszystko inne; kṣatriyasya – kṣatriyi; na – nie; vidyate – istnieje.
Biorąc pod uwagę swój specyficzny obowiązek kṣatriyi, powinieneś wiedzieć, że nie ma dla ciebie lepszego zajęcia niż walka według religijnych zasad. Nie powinieneś zatem wahać się.
ZNACZENIE:
Z czterech porządków organizacji społecznej, porządek drugi, którego zadaniem jest administracja, nazywany jest kṣatriya. Kṣat oznacza: ranić, zadawać ból. Ten, kto chroni od zadawania bólu, nazywany jest kṣatriyą (trāyate – chronić, bronić). Kṣatriyowie uczyli się zabijać w lesie. Kṣatriya udawał się do lasu i tam stawał twarzą w twarz z tygrysem, aby walczyć z nim swoim mieczem. Jeśli tygrys został zabity, był palony zgodnie z królewskim zwyczajem. Zwyczaj ten zachował się do dnia dzisiejszego wśród królewskich kṣatriyów w stanie Jaipur. Kṣatriyowie są specjalnie przysposobieni do próby sił i zabijania, ponieważ przemoc w sprawie religii jest czasami czynnikiem koniecznym. Dlatego kṣatriyowie nigdy nie powinni bezpośrednio przyjmować sannyāsy (wyrzeczonego porządku życia). Łagodność w polityce może być dyplomacją, ale nigdy nie jest środkiem ani zasadą. W religijnych księgach prawniczych jest powiedziane:
āhaveṣu mitho ’nyonyaṁ
jighāṁsanto mahī-kṣitaḥ
yuddhamānāḥ paraṁ śaktyā
svargaṁ yānty aparāṅ-mukhāḥ
yajñeṣu paśavo brahman
hanyante satataṁ dvijaiḥ
saṁskṛtāḥ kila mantraiś ca
te ’pi svargam avāpnuvan
„Król albo kṣatriya, który pokonał w walce innego, zazdrosnego o niego króla, może osiągnąć po śmierci planety niebiańskie, tak samo jak osiągają je bramini poprzez poświęcanie zwierząt w ogniu ofiarnym”. Zabijanie w walce prowadzonej według zasad religijnych oraz zabijanie zwierząt w ogniu ofiarnym nie jest uważane za akt gwałtu, jako że każdy korzysta tam, gdzie w grę wchodzą zasady religijne. Zwierzę złożone w ofierze otrzymuje natychmiast ludzką formę życia, nie podlegając procesowi ewolucyjnemu od jednej formy do następnej, a kṣatriyowie, którzy polegli na polu walki osiągają planety niebiańskie, tak jak bramini osiągają je przez składanie ofiar.
Są dwa rodzaje sva-dharmy, czyli specyficznych obowiązków. Dopóki nie jest się wyzwolonym, tak długo należy spełniać – zgodnie z zasadami religijnymi – obowiązki przynależne danemu ciału, gdyż w ten sposób można osiągnąć wyzwolenie. Natomiast, kiedy jest się już wyzwolonym, wtedy sva-dharma – czyli te specyficzne obowiązki – stają się obowiązkami duchowymi i nie są już dłużej spełniane według materialnej, cielesnej koncepcji. W cielesnej koncepcji życia specjalne obowiązki przypisywane są braminom i kṣatriyom odpowiednio, i takie obowiązki są nieuniknione. Jak to zostanie wyjaśnione w Rozdziale Czwartym, sva-dharma została ustanowiona przez Pana. Na płaszczyźnie cielesnej ta sva-dharma nazywana jest varṇāśrama-dharmą, czyli pomostem do poznania duchowego. Ludzka cywilizacja zaczyna się od etapu varṇāśrama-dharmy, czyli specyficznych obowiązków odpowiadających określonym cechom natury, pod wpływem których znajduje się dane ciało. Wypełnianie własnych specyficznych obowiązków w jakiejś określonej dziedzinie, zgodnie z nakazami wyższych autorytetów, wznosi daną osobę do wyższej pozycji życia.