TEKST 32
yadṛcchayā copapannaṁ
svarga-dvāram apāvṛtam
sukhinaḥ kṣatriyāḥ pārtha
labhante yuddham īdṛśam
yadṛcchayā – samorzutnie; ca – również; upapannam – nadarzyła się; svarga – planet niebiańskich; dvāram – drzwi; apāvṛtam – szeroko otwarte; sukhinaḥ – bardzo szczęśliwi; kṣatriyāḥ – członkowie klasy królewskiej; pārtha – O synu Pṛthy; labhante – zaprawdę osiągają; yuddham – wojna; īdṛśam – w ten sposób.
O Pārtho, szczęśliwi są ci kṣatriyowie, którym samorzutnie nadarza się taka okazja walki, otwierając im w ten sposób drzwi do planet niebiańskich.
ZNACZENIE:
Jako najdoskonalszy nauczyciel świata, Pan Kṛṣṇa potępia postawę Arjuny, który powiedział: „Nie widzę niczego dobrego w tej walce. Będzie ona przyczyną mojego wiecznego pobytu w piekle”. Te wypowiedzi Arjuny wynikały jedynie z niewiedzy. Chciał on być łagodny w wykonywaniu swojego specyficznego obowiązku. Łagodność na polu walki w przypadku kṣatriyi jest filozofią głupca. W Parāśara-smṛti, czyli kodeksie religijnym ułożonym przez Parāśarę, wielkiego mędrca i ojca Vyāsadevy, jest powiedziane:
kṣatriyo hi prajā rakṣan
śastra-pāṇiḥ pradaṇḍayan
nirjitya para-sainyādi
kṣitiṁ dharmeṇa pālayet
„Ochrona obywateli przed wszelkiego rodzaju trudnościami jest obowiązkiem kṣatriyi i w tym celu musi on używać siły, jeśli jest to konieczne dla zachowania prawa i porządku. Musi on zatem zwalczać żołnierzy szkodliwych królów i w ten sposób, kierując się zasadami religijnymi, powinien panować nad światem”.
Rozważając wszystkie aspekty, Arjuna nie miał powodu do wycofania się z walki. Jeśli pokonałby swoich wrogów, otrzymałby królestwo, a gdyby nawet zginął w walce, dostałby się na planety niebiańskie, których drzwi stały dla niego otworem. Walka była więc korzystna w obu przypadkach.