TEKST 40
nehābhikrama-nāśo ’sti
pratyavāyo na vidyate
sv-alpam apy asya dharmasya
trāyate mahato bhayāt
na – nie ma; iha – w tej yodze; abhikrama – w wysiłku; nāśaḥ – strata; asti – jest; pratyavāyaḥ – ubytek; na – nigdy; vidyate – jest; su-alpam – mało; api – chociaż; asya – tego; dharmasya – zajęcie; trāyate – wyzwala; mahataḥ – z bardzo wielkiego; bhayāt – niebezpieczeństwa.
W wysiłku tym nie ma żadnego ubytku ani straty, a mały postęp na tej ścieżce może uchronić od najbardziej niebezpiecznego strachu.
ZNACZENIE:
Działanie w świadomości Kṛṣṇy, czyli działanie dla Kṛṣṇy bez pragnienia zadowalania własnych zmysłów, jest najwyższą transcendentalną jakością pracy. Nawet niewielki zaczątek takiej pracy bez problemu przyniesie efekty w przyszłości, ani też ten niewielki początek nie może być stracony na żadnym poziomie. Każda praca rozpoczęta na planie materialnym musi zostać dokończona, gdyż w przeciwnym razie cała próba będzie porażką. Natomiast każda praca rozpoczęta w świadomości Kṛṣṇy ma trwałe efekty, nawet jeśli nie została zakończona. Wykonawca takiej pracy nie traci nic, mimo iż nie udało mu się doprowadzić do końca swojego dzieła. Nawet jeden procent pracy wykonanej w świadomości Kṛṣṇy przynosi trwałe efekty, tak że następny początek zaczyna się już od dwóch procent. Podczas gdy w działalności materialnej nie ma żadnej korzyści, jeśli nie odniosło się sukcesu w stu procentach. Ajāmila wywiązał się ze swoich obowiązków w świadomości Kṛṣṇy tylko w pewnym procencie, ale dzięki łasce Pana cieszył się końcowym wynikiem równym stu procentom. W Śrīmad-Bhāgavatam (1.5.17) jest jeden wspaniały werset wiążący się z tym tematem:
tyaktvā sva-dharmaṁ caraṇāmbujaṁ harer
bhajann apakvo ’tha patet tato yadi
yatra kva vābhadram abhūd amuṣya kiṁ
ko vārtha āpto ’bhajatāṁ sva-dharmataḥ
„Jeśli ktoś porzuca swoje zawodowe obowiązki i pracuje w świadomości Kṛṣṇy, a potem upada nie ukończywszy swojej pracy, cóż może on stracić? A co może zyskać ten, kto doskonale prowadzi swoją działalność materialną?” Albo jak mówią chrześcijanie: „Cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swojej poniósł stratę?”
Działalność materialna i jej rezultaty kończą się wraz z ciałem. Natomiast praca w świadomości Kṛṣṇy prowadzi daną osobę ponownie do świadomości Kṛṣṇy, nawet po utracie tego ciała materialnego. Przynajmniej jest pewność, że będzie się miało szansę ponownych narodzin w ludzkim ciele, albo w rodzinie bramina o wysokiej kulturze, albo też w bogatej rodzinie arystokratycznej, z możliwością czynienia dalszego postępu. Jest to wyjątkowa zaleta pracy wykonywanej w świadomości Kṛṣṇy.