No edit permissions for Português

VERSO 15

kaviḥ kanīyān viṣayeṣu niḥspṛho
visṛjya rājyaṁ saha bandhubhir vanam
niveśya citte puruṣaṁ sva-rociṣaṁ
viveśa kaiśora-vayāḥ paraṁ gataḥ

kaviḥ — outro filho, conhecido como Kavi; kanīyān — que era o caçula; viṣayeṣu — aos prazeres materiais; niḥspṛha — não tendo apego; visṛjya — após abandonar; rājyam — a propriedade de seu pai, o reino; saha bandhubhiḥ — acompanhado de amigos; vanam — na floresta; niveśya — mantendo sempre; citte — no âmago do coração; puruṣam — a Pessoa Suprema; sva-rociṣam — autorrefulgente; viveśa — entrou; kai­śora-vayāḥ — um jovem ainda no início da adolescência; param ­— no mundo transcendental; gataḥ — entrou.

Relutando em aceitar o gozo material, o filho caçula de Manu, cujo nome era Kavi, abandonou o reino antes de alcançar a plena juventude. Acompanhado de seus amigos, ele se dirigiu à floresta, sempre pensando na autorrefulgente Suprema Personalidade de Deus no âmago de seu coração. Com isso, ele alcançou a perfeição.

« Previous Next »