No edit permissions for Español

Text 124

aṭati yad bhavān ahni kānanaṁ
truṭir yugāyate tvām apaśyatām
kuṭila-kuntalaṁ śrī-mukhaṁ ca te
jaḍa udīkṣatāṁ pakṣma-kṛd dṛśām

aṭati—va; yat—cuando; bhavān—Tu Señoría; ahni—durante el día; kānanam—al bosque; truṭiḥ—medio segundo; yugāyate—parece un yuga; tvām—a Ti; apaśyatām—de los que no ven; kuṭila-kuntalam—adornada de bucles de cabello; śrī-mukham—hermosa cara; ca—y; te—Tuya; jaḍaḥ—estúpido; udīkṣatām—mirar a; pakṣma-kṛt—el que creó los párpados; dṛśām—de los ojos.

«“¡Oh, Kṛṣṇa!, durante el día, cuando vas al bosque y no vemos Tu dulce cara, que está rodeada de bucles de Tus hermosos cabellos, medio segundo se nos hace tan largo como toda una era. Y pensamos que el creador es un necio, pues ha puesto párpados en estos ojos que usamos para verte.”

SIGNIFICADO: Este verso fue hablado por las gopīs en el Śrīmad-Bhāgavatam (10.31.15).

« Previous Next »