TEKST 2
sañjaya uvāca
dṛṣṭvā tu pāṇḍavānīkaṁ
vyūḍhaṁ duryodhanas tadā
ācāryam upasaṅgamya
rājā vacanam abravīt
sañjayaḥ uvāca – Sañjaya rzekł; dṛṣṭvā – zobaczywszy; tu – ale; pāṇḍava-anīkam – żołnierze Pāṇḍavów; vyūḍham – ustawieni w szeregi wojskowe; duryodhanaḥ – Król Duryodhana; tadā – w tym czasie; ācāryam – nauczyciel; upasaṅgamya – zbliżywszy się; rājā – król; vacanam – słowa; abravīt – przemówił.
Sañjaya rzekł: O Królu, obejrzawszy wojska ustawione w szyku bojowym przez synów Pāṇḍu, Król Duryodhana podszedł do swojego nauczyciela i przemówił tymi słowy.
ZNACZENIE:
Dhṛtarāṣṭra był ślepy od urodzenia. Na nieszczęście pozbawiony był on również wizji duchowej. Wiedział bardzo dobrze, że synowie jego byli również ślepi w sprawach religii i był tego pewien, że nigdy nie dojdą do porozumienia z Pāṇḍavami, znanymi ze swej pobożności już od urodzenia. Jednak obawiał się on wpływu miejsca pielgrzymek, i Sañjaya zrozumiał jego pobudki, kiedy pytał on o sytuację na polu bitwy. Pragnąc więc pocieszyć przygnębionego króla, doniósł mu, że synowie jego są nieugięci i nie zważając na wpływ świętego miejsca, nie pójdą na żaden kompromis. Następnie doniósł mu, iż jego syn, Duryodhana, po lustracji sił Pāṇḍavów, udał się od razu do głównodowodzącego, Droṇācāryi, aby powiadomić go o rzeczywistej sytuacji. Nie zważając na swój królewski stan Duryodhana osobiście udał się do dowódcy, ale tego wymagała powaga sytuacji. Zatem całkowicie nadawał się na polityka. Jednak ten dyplomatyczny akt nie był w stanie zamaskować strachu, który wślizgnął się w serce Duryodhany po tym, jak ujrzał on świetnie zorganizowane szyki Pāṇḍavów.