TEKST 20
atha vyavasthitān dṛṣṭvā
dhārtarāṣṭrān kapi-dhvajaḥ
pravṛtte śastra-sampāte
dhanur udyamya pāṇḍavaḥ
hṛṣīkeśaṁ tadā vākyam
idam āha mahī-pate
atha – po czym; vyavasthitān – usytuowany; dṛṣṭvā – patrząc na; dhārtarāṣṭrān – synów Dhṛtarāṣṭry; kapi-dhvajaḥ – na którego fladze widniał Hanumān; pravṛtte – gotowy do działania; śastra-sampāte – wypuszczając strzały; dhanuḥ – łuk; udyamya – pochwyciwszy; pāṇḍavaḥ – syn Pāṇḍu (Arjuny); hṛṣīkeśam – do Pana Kṛṣṇy; tadā – w tym czasie; vākyam – słowa; idam – te; āha – powiedział; mahī-pate – O Królu.
O Królu, na ten czas Arjuna, syn Pāṇḍu, siedzący w swym rydwanie, na którego chorągwi widniał Hanumān, podniósł łuk i przygotował się do wypuszczenia strzał. O Królu, spojrzawszy na twych synów ustawionych w szyku bojowym, Arjuna przemówił do Pana Kṛṣṇy tymi słowy.
ZNACZENIE:
Bitwa miała się wkrótce rozpocząć. Powyższe wersety dają nam do zrozumienia, że synowie Dhṛtarāṣṭry byli mniej lub bardziej przygnębieni, widząc nieoczekiwaną organizację sił militarnych Pāṇḍavów, kierowanych na polu bitwy bezpośrednimi instrukcjami Pana Kṛṣṇy. Wizerunek Hanumāna na proporcu Arjuny – to kolejna oznaka nieodwołalnego zwycięstwa, gdyż Hanumān współdziałał z Panem Rāmą w Jego zwycięskiej bitwie z Rāvaṇą. Teraz zarówno Rāma, jak i Hanumān znaleźli się na rydwanie Arjuny, aby służyć mu pomocą. Pan Kṛṣṇa jest Samym Rāmą, a gdziekolwiek jest Pan Rāma, tam również jest i Jego wieczny sługa Hanumān i Jego wieczna małżonka Sītā, bogini fortuny. Zatem Arjuna nie miał powodu do jakichkolwiek obaw. Przecież Sam Pan zmysłów Kṛṣṇa, był tuż przy nim i w każdej chwili mógł mu służyć wskazówkami. Zatem Arjuna mógł korzystać z wszelkich dobrych rad, jeśli chodzi o prowadzenie bitwy. A tak pomyślne warunki zorganizowane przez Pana dla Jego wiecznego wielbiciela są oznaką pewnego zwycięstwa.