TEKST 31
na ca śreyo ’nupaśyāmi
hatvā sva-janam āhave
na kāṅkṣe vijayaṁ kṛṣṇa
na ca rājyaṁ sukhāni ca
na – ani nie; ca – również; śreyaḥ – dobro; anupaśyāmi – przewiduję; hatvā – przez zabicie; sva-janam – własnych krewnych; āhave – w walce; na – ani nie; kāṅkṣe – pragnę; vijayam – zwycięstwa; kṛṣṇa – O Kṛṣṇo; na – ani nie; ca – również; rājyam – królestwa; sukhāni – tego szczęścia; ca – również.
Nie rozumiem, jakież to dobro może wyniknąć z zabicia moich własnych krewnych w tej walce ani nie mogę, mój drogi Kṛṣṇo, pragnąć zwycięstwa, królestwa, ani szczęścia.
ZNACZENIE:
Uwarunkowane dusze – nie wiedząc, że ich najwyższym interesem i dobrem jest Viṣṇu, czyli Kṛṣṇa – kierują swoją uwagę na związki cielesne, mając złudną nadzieję, że w nich znajdą szczęście. Pod wpływem złudzenia zapominają nawet, co jest przyczyną szczęścia materialnego. Tutaj Arjuna zdaje się nawet zapominać o kodeksie moralnym obowiązującym kṣatriyów. Powiedziane jest, że dwa rodzaje ludzi zdolne są do wejścia na potężny i oślepiający glob słoneczny, mianowicie kṣatriya, który umiera w walce pod osobistym przewodnictwem Kṛṣṇy, i osoba w wyrzeczonym porządku życia, która poświęca się całkowicie kulturze duchowej. Arjuna nie chce zabić nawet swoich wrogów, nie mówiąc już o swoich krewnych. Sądził, że jeśli zabije krewnych, nie zazna szczęścia w życiu; dlatego nie chciał walczyć. Tak jak osoba, która nie czuje głodu i w związku z tym nie jest skłonna do gotowania. Postanowił, że uda się do lasu, aby tam żyć w odosobnieniu we frustracji. Ale jako kṣatriya musiał mieć królestwo, aby utrzymać się przy życiu. Kṣatriyowie bowiem nie mogą anagażować się w żadne inne zajęcia. Lecz Arjuna nie posiadał królestwa. Jedyną możliwością odzyskania królestwa odziedziczonego po ojcu, była walka z kuzynami. Tego jednak nie chciał uczynić. Dlatego uważał, że powinien udać się do lasu i tam żyć w odosobnieniu we frustracji.