TEKSTY 32-35
kiṁ no rājyena govinda
kiṁ bhogair jīvitena vā
yeṣām arthe kāṅkṣitaṁ no
rājyaṁ bhogāḥ sukhāni ca
ta ime ’vasthitā yuddhe
prāṇāṁs tyaktvā dhanāni ca
ācāryāḥ pitaraḥ putrās
tathaiva ca pitāmahāḥ
mātulāḥ śvaśurāḥ pautrāḥ
śyālāḥ sambandhinas tathā
etān na hantum icchāmi
ghnato ’pi madhusūdana
api trailokya-rājyasya
hetoḥ kiṁ nu mahī-kṛte
nihatya dhārtarāṣṭrān naḥ
kā prītiḥ syāj janārdana
kim – jaki pożytek; naḥ – dla nas; rājyena – jest z tego królestwa; govinda – O Kṛṣṇo; kim – co; bhogaiḥ – radość; jīvitena – żyjąc; vā – lub też; yeṣām – którego; arthe – ze względu na; kāṅkṣitam – pożądane; naḥ – przez nas; rājyam – królestwo; bhogāḥ – radości materialne; sukhāni – wszelkie szczęście; ca – również; te – wszyscy z nich; ime – ci; avasthitāḥ – usytuowani; yuddhe – na tym polu bitwy; prāṇān – życia; tyaktvā – oddać; dhanāni – bogactwa; ca – również; ācāryāḥ – nauczyciele; pitaraḥ – ojcowie; putrāḥ – synowie; tathā – jak również; eva – z pewnością; ca – również; pitāmahāḥ – dziadkowie; mātulāḥ – wujowie; śvaśurāḥ – teściowie; pautrāḥ – wnuki; śyālāḥ – szwagrowie; sambandhinaḥ – krewni; tathā – jak również; etān – wszyscy ci; na – nigdy; hantum – dla zabicia; icchāmi – pragnę; ghnataḥ – zabici; api – nawet; madhusūdana – O zabójco demona Madhu (Kṛṣṇo); api – nawet jeśli; trai-lokya – trzech światów; rājyasya – dla królestwa; hetoḥ – w zamian; kim nu – nie mówiąc już o; mahī-kṛte – dla ziemi; nihatya – przez zabicie; dhārtarāṣṭrān – synowie Dhṛtarāṣṭry; naḥ – nasz; kā – co; prītiḥ – przyjemność; syāt – czy będzie; janārdana – O żywicielu wszystkich istot.
O Govindo, jakież znaczenie może mieć dla nas królestwo, szczęście, albo nawet samo życie, gdy ci wszyscy, dla których możemy tego pragnąć, zgromadzili się tutaj, na tym polu bitwy? O Madhusūdano, kiedy nauczyciele, ojcowie, synowie, dziadkowie, wujowie, teściowie, wnuki, szwagrowie i wszyscy krewni gotowi są oddać swoje życie i własność, i stoją teraz oto przede mną, dlaczego mamże pragnąć ich śmierci, nawet chociaż w przeciwnym wypadku oni mogliby zabić mnie? O żywicielu wszystkich stworzeń, nie jestem gotów walczyć z nimi, nawet w zamian za wszystkie trzy światy, nie mówiąc już o ziemi. Jaką przyjemność będziemy mieli z zabicia synów Dhṛtarāṣṭry?
ZNACZENIE:
Arjuna nazwał Pana Kṛṣṇę Govindą, a to dlatego, że Kṛṣṇa jest obiektem przyjemności dla krów i zmysłów. Używając tego znaczącego słowa, Arjuna chce dać Kṛṣṇie do zrozumienia, co zadowoli jego zmysły. Chociaż zadowalanie naszych zmysłów nie jest zadaniem Govindy, to jeśli spróbujemy zadowalać zmysły Govindy, automatycznie zadowalane będą i nasze zmysły. W życiu materialnym każdy pragnie zadowalać swoje własne zmysły i chce, aby Bóg spełniał jego polecenia w tym względzie. Pan zadowala zmysły żywych istot na tyle, na ile one na to zasługują, a nie w takim stopniu, w jakim mogą one tego pragnąć. Jeśli jednak ktoś ma wprost przeciwne nastawienie – mianowicie, gdy on próbuje zadowolić zmysły Govindy bez pragnienia zadowolenia swoich własnych zmysłów, wtedy dzięki Jego łasce spełniane są wszystkie pragnienia żywej istoty. Głębokie uczucie dla społeczeństwa i członków rodziny, okazane tutaj przez Arjunę, częściowo spowodowane jest jego naturalnym dla nich współczuciem. Dlatego nie jest on gotów walczyć. Każdy pragnie pokazywać swoje bogactwa przyjaciołom i krewnym, ale Arjuna obawia się, że wszyscy jego krewni i przyjaciele polegną w walce i nie będzie z kim podzielić się bogactwem po odniesieniu zwycięstwa. Jest to rozumowanie typowe dla życia materialnego. Życie transcendentalne jest jednak inne. W swoim pragnieniu zadowolenia Pana wielbiciel może, jeśli taka jest wola Pana, przyjąć wszelkie bogactwa dla służby Pana. Jeśli jednak Pan nie życzy sobie tego, nie powinien on przyjmować ani grosza. Arjuna nie pragnął zabijać swoich krewnych, a jeśli była jakakolwiek potrzeba zabicia ich, wolał, aby Kṛṣṇa zrobił to osobiście. Nie wiedział on jeszcze wtedy, że Kṛṣṇa zabił ich już, zanim jeszcze stanęli na polu walki, i że on miał być tylko instrumentem Kṛṣṇy. Fakt ten zostanie wyjawiony w następnych rozdziałach. Jako naturalny wielbiciel Pana, Arjuna nie chciał mścić się na swoich niegodziwych kuzynach, ale planem Pana było, że wszyscy oni mieli zostać zabici. Bhakta Pana nie mści się na złoczyńcach, lecz Pan nie toleruje żadnej krzywdy wyrządzonej Jego wielbicielowi przez niegodziwców. Pan może usprawiedliwić kogoś, jeśli chodzi o Niego Samego. Nie wybacza On jednak nikomu, kto wyrządził krzywdę Jego wielbicielom. Dlatego Pan był zdecydowany zabić łotrów, chociaż Arjuna pragnął im wybaczyć.