TEKST 19
anādi-madhyāntam ananta-vīryam
ananta-bāhuṁ śaśi-sūrya-netram
paśyāmi tvāṁ dīpta-hutāśa-vaktraṁ
sva-tejasā viśvam idaṁ tapantam
anādi – bez początku; madhya – środka; antam – czy końca; ananta – nieograniczony; vīryam – chwały; ananta – nieograniczony; bāhum – ramiona; śaśi – księżyc; sūrya – i słońce; netram – oczy; paśyāmi – widzę; tvām – Ty; dīpta – płonący; hutāśa-vaktram – ogień wychodzący z Twoich ust; sva-tejasā – przez Twój blask; viśvam – wszechświat; idam – ten; tapantam – ogrzewasz.
Jesteś bez początku, środka i końca. Chwałom Twoim nie ma granic. Ramiona Twe niezliczone, a Twymi oczyma – słońce i księżyc. Widzę jak z ust Twoich bucha przerażający ogień – Swym blaskiem palisz cały wszechświat.
ZNACZENIE:
Nie ma granic rozmiarowi sześciu bogactw Najwyższej Osoby Boga. Zdanie to powtarza się ciągle, ale według pism świętych, powtarzanie chwał Kṛṣṇy nie jest literacką słabością. Jest oznajmione, że to samo zdanie powtarza się kilka razy w chwili oszołomienia, zdumienia czy wielkiej ekstazy. Nie jest to zatem wadą.