TEKST 16
bahir antaś ca bhūtānām
acaraṁ caram eva ca
sūkṣmatvāt tad avijñeyaṁ
dūra-sthaṁ cāntike ca tat
bahiḥ – na zewnątrz; antaḥ – wewnątrz; ca – również; bhūtānām – wszystkich żywych istot; acaram – nieruchome; caram – poruszające się; eva – również; ca – i; sūkṣmatvāt – będąc subtelnym; tat – to; avijñeyam – niepoznawalny; dūra-stham – z dala; ca – również; antike – blisko; ca – i; tat – to.
Najwyższa Prawda istnieje wewnątrz i na zewnątrz wszystkich żywych istot, ruchomych i nieruchomych. Ponieważ jest subtelny, nie można poznać Go ani zobaczyć mocą materialnych zmysłów. Mimo iż jest bardzo daleko, jest również blisko wszystkiego.
ZNACZENIE:
Z literatury wedyjskiej dowiadujemy się, że Nārāyaṇa, Najwyższa Osoba, przebywa zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz każdej żywej istoty. Jest On obecny zarówno w świecie duchowym, jak i materialnym. Mimo iż jest bardzo daleko, to jednak jest w pobliżu nas. Oznajmia to literatura wedyjska. Āsīno dūraṁ vrajati śayāno yāti sarvataḥ (Kaṭha Upaniṣad 1.2.21). Ponieważ zawsze pogrążony jest On w transcendentalnym szczęściu, nie możemy zrozumieć, w jaki sposób cieszy się On Swoimi pełnymi bogactwami. Nie możemy zobaczyć ani zrozumieć tego za pomocą materialnych zmysłów. Dlatego w języku wedyjskim mówi się, że aby Go zrozumieć, nasz umysł i zmysły materialne muszą przestać działać. Kto jednak oczyścił swój umysł i zmysły poprzez praktykowanie świadomości Kṛṣṇy w służbie oddania, ten może oglądać Go bez przerwy. Brahma-saṁhitā oznajmia, że wielbiciel, który rozwinął miłość do Najwyższego Boga, może oglądać Go na zawsze. Również Bhagavad-gītā (11.54) potwierdza, że zobaczyć i zrozumieć Go można jedynie poprzez służbę oddania. Bhaktyā tv ananyayā śakyaḥ.