TEKST 20
iti guhya-tamaṁ śāstram
idam uktaṁ mayānagha
etad buddhvā buddhimān syāt
kṛta-kṛtyaś ca bhārata
iti – w ten sposób; guhya-tamam – najbardziej poufna; śāstram – pisma objawione; idam – to; uktam – wyjawione; mayā – przeze Mnie; anagha – O bezgrzeszny; etat – to; buddhvā – rozumienie; buddhi-mān – inteligentny; syāt – staje się; kṛta-kṛtyaḥ – najbardziej doskonały w swoich wysiłkach; ca – i; bhārata – O synu Bharaty.
Wiedza, którą wyjawiłem ci teraz, o bezgrzeszny, jest najbardziej poufną częścią pism wedyjskich, a przez zrozumienie jej, mądrość i doskonałość osiągnąć można.
ZNACZENIE:
Pan wyraźnie tłumaczy tutaj, iż wiedza ta jest esencją wszystkich pism objawionych. I należy rozumieć ją w taki sposób, jak podaje ją Najwyższa Osoba Boga. Wtedy można stać się inteligentnym i doskonałym w wiedzy transcendentalnej. Innymi słowy, przez zrozumienie tej filozofii Najwyższej Osoby Boga i zaangażowanie się w Jego transcendentalną służbę, każdy może uwolnić się od wszelkiego skażenia siłami natury materialnej. Służba oddania jest procesem duchowego rozumienia. Gdziekolwiek istnieje służba oddania, tam nie może współistnieć materialne zanieczyszczenie. Służba oddania dla Pana (będąc duchowej natury) i Sam Pan są jednym i tym samym; służba oddania odbywa się w wewnętrznej energii Najwyższego Pana. Pan nazywany jest słońcem, a ignorancja ciemnością. Gdzie obecne jest słońce, tam nie ma ciemności. Zatem, gdzie ma miejsce służba oddania pod kierownictwem bona fide mistrza duchowego, tam nie może być mowy o ignorancji.
Każdy musi przyjąć świadomość Kṛṣṇy i zaangażować się w służbę oddania, aby stać się inteligentnym i czystym. Dopóki ktoś nie osiągnie zrozumienia Kṛṣṇy i nie zaangażuje się w służbę oddania, to bez względu na to, jak bardzo inteligentnym by on nie był według oceny jakiegoś zwykłego człowieka, nie jest on doskonale inteligentnym.
Ważne tutaj jest słowo anagha, którym został nazwany Arjuna. Anagha, „O bezgrzeszny”, oznacza że bardzo trudno jest zrozumieć Kṛṣṇę, jeśli nie jest się wolnym od wszystkich skutków grzechu. Należy uwolnić się od wszelkiego zanieczyszczenia, od wszystkich grzesznych czynów; wtedy możliwe będzie zrozumienie. Służba oddania jest tak czysta i potężna, że jeśli ktoś się raz w nią zaangażuje, automatycznie dochodzi do stanu wolności od grzechu.
Kiedy pełnimy służbę oddania w towarzystwie czystych wielbicieli, w pełnej świadomości Kṛṣṇy, musimy całkowicie pozbyć się pewnych rzeczy. Najważniejszą rzeczą, którą należy przezwyciężyć, jest słabość serca. Pierwszy upadek spowodowany jest pragnieniem panowania nad naturą materialną. W ten sposób ktoś porzuca transcendentalną służbę oddania dla Pana. Drugą słabością serca jest to, że kiedy ktoś zwiększa swoją skłonność do panowania nad naturą materialną, przywiązuje się wtedy do materii i posiadłości materialnych. Tak więc problemy materialnego życia wynikają ze słabości serca. Pięć pierwszych wersetów tego rozdziału opisuje proces pozbycia się tych słabości serca, a pozostała część rozdziału, od wersetu szóstego do ostatniego, opisuje puruṣottama-yogę.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Piętnastego Rozdziału Śrīmad Bhagavad-gīty, traktującego o yodze Najwyższej Osoby (Puruṣottama-yoga).