TEKST 5
yajña-dāna-tapaḥ-karma
na tyājyaṁ kāryam eva tat
yajño dānaṁ tapaś caiva
pāvanāni manīṣiṇām
yajña – ofiary; dāna – dobroczynności; tapaḥ – i pokuty; karma – czynności; na – nigdy; tyājyam – być zarzucone; kāryam – muszą być spełniane; eva – na pewno; tat – to; yajñaḥ – ofiara; dānam – dobroczynność; tapaḥ – pokuta; ca – również; eva – na pewno; pāvanāni – oczyszczający; manīṣiṇām – nawet dla wielkich dusz.
Akty ofiarne, dobroczynność i pokuty nie powinny zostać zarzucone i należy je praktykować. Zaprawdę, ofiary, dobroczynność i pokuty oczyszczają nawet wielkie dusze.
ZNACZENIE:
Yajñie, czyli ofiary, są zasadniczo spełniane dla postępu ludzkiego społeczeństwa. Istnieje wiele procesów oczyszczających, które sprzyjają postępowi ludzkiej istoty w życiu duchowym. Za jedną z takich ofiar jest uważana ceremonia zaślubin, nazywana vivāha-yajña. Czy sannyāsīn, który jest w wyrzeczonym porządku życia, i który porzucił wszelkie związki rodzinne, powinien popierać ceremonię zaślubin? Pan mówi, że nie należy zarzucać żadnych ofiar, które mają służyć dobru ludzkości. Vivāha-yajña, ceremonia zaślubin, ma na celu uspokojenie ludzkiego umysłu i przygotowanie go do postępu duchowego. Nawet osoby w wyrzeczonym porządku życia powinny zalecać tę vivāha-yajñę dla większości ludzi. Sannyāsīn nigdy nie powinien obcować z kobietami, ale nie znaczy to, że ktoś na niższym etapie życia, młody człowiek nie powinien przyjmować żony poprzez ceremonię zaślubin. Wszystkie polecane ofiary mają służyć osiągnięciu Najwyższego Pana. Dlatego nie powinny być one zarzucane na niższych etapach. Również dobroczynność powinna być praktykowana dla oczyszczenia serca. Jeśli wspomaga się właściwe osoby, jak to opisano wcześniej, to taka dobroczynność prowadzi do postępu w życiu duchowym.