TEKST 24
acchedyo ’yam adāhyo ’yam
akledyo ’śoṣya eva ca
nityaḥ sarva-gataḥ sthāṇur
acalo ’yaṁ sanātanaḥ
acchedyaḥ – nie ulegająca rozbiciu; ayam – ta dusza; adāhyaḥ – nie może zostać spalona; ayam – ta dusza; akledyaḥ – nierozpuszczalna; aśoṣyaḥ – nie może zostać wysuszona; eva – z pewnością; ca – i; nityaḥ – wieczna; sarva-gataḥ – wszechprzenikająca; sthāṇuḥ – niezmienna; acalaḥ – niewzruszona; ayam – ta dusza; sanātanaḥ – wiecznie ta sama.
Ta indywidualna dusza nie ulega rozbiciu ani rozpuszczeniu. Nie może też zostać spalona ani wysuszona. Jest ona nieśmiertelna, wszechprzenikająca, niezmienna, niewzruszona i wiecznie ta sama.
ZNACZENIE:
Wszystkie te cechy indywidualnej duszy ostatecznie dowodzą, że jest ona wiecznie atomową cząstką duchowej całości i wiecznie pozostaje tym samym atomem, nigdy nie ulegając zmianom. Zatem teoria monizmu nie znajduje zastosowania w tym przypadku, jako że nie należy spodziewać się, aby indywidualna dusza kiedykolwiek wtopiła się w jedność. Uwolniwszy się od skażenia energią materialną, atomowa dusza może zapragnąć pozostać w błyszczących promieniach Najwyższej Osoby Boga, jako iskra duchowa. Jednakże dusze inteligentne wstępują na planety duchowe, aby tam obcować z Najwyższą Osobą Boga.
Znaczące w tym wersecie jest słowo sarva-gata („wszechprzenikające”), ponieważ nie ma wątpliwości co do tego, że żywe istoty znajdują się wśród wszelkiego boskiego stworzenia. Żyją na lądzie, w wodzie, powietrzu, ziemi, a nawet w ogniu. Wierzenie, że w ogniu ulegają one sterylizacji, jest nie do przyjęcia, ponieważ wyraźnie zostało tutaj powiedziane, że dusza nie może zostać spalona przez ogień. Zatem żywe istoty bez wątpienia przebywają również na słońcu, posiadając ciała odpowiednie do tamtejszych warunków. Gdyby glob słoneczny nie był zamieszkany, wtedy słowo sarva-gata – „żyjące wszędzie” – straciłoby swoje znaczenie.