TEKST 5
gurūn ahatvā hi mahānubhāvān
śreyo bhoktuṁ bhaikṣyam apīha loke
hatvārtha-kāmāṁs tu gurūn ihaiva
bhuñjīya bhogān rudhira-pradigdhān
gurūn – zwierzchnicy; ahatvā – nie zabijając; hi – z pewnością; mahā-anubhāvān – wielkie dusze; śreyaḥ – lepiej jest; bhoktum – cieszyć się życiem; bhaikṣyam – żebrając; api – nawet; iha – w tym życiu; loke – na tym świecie; hatvā – zabijając; artha – zysk; kāmān – pragnąc; tu – ale; gurūn – przełożeni; iha – na tym świecie; eva – z pewnością; bhuñjīya – musi cieszyć się; bhogān – rzeczy sprawiające radość; rudhira – krew; pradigdhān – splamiony.
Myślę, że lepiej już zostać żebrakiem, niż żyć kosztem ludzi wielkich duchem, którzy są przecież moimi nauczycielami. Chociaż pragną doczesnych korzyści, niemniej jednak są starsi i są moimi zwierzchnikami. Jeśli oni zostaną zabici, nasze zdobycze splamione będą krwią.
ZNACZENIE:
Według kodeksu życia duchowego, powinno się opuścić nauczyciela, który angażuje się w jakieś wstrętne czyny, i który stracił rozsądek. Bhīṣma i Droṇa byli zobowiązani stanąć po stronie Duryodhany z powodu jego finansowej pomocy dla nich. Ale nie powinni przyjmować takiej pozycji jedynie ze względów finansowych. W takiej sytuacji stracili oni szacunek należny nauczycielom. Arjuna nadal jest zdania, że mimo wszystko pozostają oni nadal jego zwierzchnikami, a radość ze zdobyczy materialnych, które mogą przypaść mu po ich zabiciu, oznaczałaby dla niego cieszenie się łupami splamionymi krwią.