TEKST 59
viṣayā vinivartante
nirāhārasya dehinaḥ
rasa-varjaṁ raso ’py asya
paraṁ dṛṣṭvā nivartate
viṣayāḥ – przedmioty radości zmysłowych; vinivartante – są wyćwiczone, aby powstrzymać się od; nirāhārasya – przez negatywne ograniczenia; dehinaḥ – dla wcielonego; rasa-varjam – wyrzekając się smaku do; rasaḥ – przyjemność; api – chociaż istnieje; asya – jego; param – o wiele wyższe rzeczy; dṛṣṭvā – przez doświadczenie; nivartate – powstrzymuje się od.
Wcielona dusza może powstrzymywać się od uciech zmysłowych, mimo iż upodobanie do przedmiotów zmysłów pozostaje. Ale poprzez ów brak zaangażowania, dzięki doświadczaniu wyższego smaku, umacnia się jej świadomość.
ZNACZENIE:
Dopóki nie jest się usytuowanym transcendentalnie, niemożliwym jest wyrzeczenie się radości zmysłowych. Metoda powstrzymywania się od uciech zmysłowych (poprzez przestrzeganie zasad) podobna jest do powstrzymywania chorej osoby od pewnego rodzaju pożywienia. Pacjent jednakże nigdy nie lubi takich ograniczeń ani też nie traci smaku do jedzenia. Podobnie, ograniczanie zmysłów poprzez pewien proces duchowy, jak aṣṭāṅga-yoga, yama, niyama, āsana, prāṇāyāma, pratyāhāra, dhāraṇā, dhyāna itd), polecane jest dla mniej inteligentnych, nie posiadających żadnej lepszej wiedzy. Kto natomiast zasmakował w pięknie Najwyższego Pana Kṛṣṇy, po uczynieniu postępu w świadomości Kṛṣṇy, ten nie ma już dłużej upodobania do martwych rzeczy materialnych. Ograniczenia są zatem dla ludzi mniej inteligentnych, znajdujących się na początkowym etapie życia duchowego. Takie ograniczenia są jednak dobre tylko do czasu, kiedy ktoś rzeczywiście osiąga smak świadomości Kṛṣṇy. Kto osiąga świadomość Kṛṣṇy, wtedy automatycznie traci upodobanie do niższych rzeczy.