TEKST 29
prakṛter guṇa-sammūḍhāḥ
sajjante guṇa-karmasu
tān akṛtsna-vido mandān
kṛtsna-vin na vicālayet
prakṛteḥ – natury materialnej; guṇa – przez siły natury; sammūḍhāḥ – oszukany przez utożsamianie się z materią; sajjante – angażują się; guṇa-karmasu – w czynności materialne; tān – ci; akṛtsna-vidaḥ – osoby o ubogim zasobie wiedzy; mandān – leniwe, jeśli chodzi o zrozumienie samorealizacji; kṛtsna-vit – ten, kto posiada prawdziwą wiedzę; na – nie; vicālayet – powinien próbować niepokoić.
Nieposiadający wiedzy, zwiedzeni przez siły natury materialnej, całkowicie angażują się w czynności materialne i przywiązują się do nich. Jednakże, mimo iż obowiązki ich są niższe – z racji braku wiedzy, mędrcy nie powinni ich niepokoić.
ZNACZENIE:
Niemądre, nieposiadające wiedzy osoby błędnie utożsamiają się z „wulgarną” świadomością materialną i pełne są desygnatów materialnych. Ciało to jest darem materialnej natury, a kto jest zbyt przywiązany do świadomości cielesnej, ten nazywany jest manda, czyli osobą leniwą, nie posiadającą wiedzy o duszy. Człowiek będący w niewiedzy utożsamia się z tym ciałem materialnym, a cielesne związki z innymi przyjmuje za pokrewieństwo. Ląd, na którym urodziło się jego ciało materialne jest dla niego przedmiotem kultu, a forma religijnego rytuału uważana jest za cel sam w sobie. Praca społeczna, nacjonalizm, altruizm – to niektóre z zajęć takich osób, które utożsamiają się z desygnatami materialnymi. Oczarowani tymi desygnatami zawsze są bardzo pracowici na gruncie materialnym. Dla nich realizacja duchowa jest mitem, więc nie są nią zainteresowani. Jednakże ci, którzy zostali oświeceni w życiu duchowym, nie powinni zajmować się agitowaniem takich, pochłoniętych materialnymi sprawami, osób. Lepiej po cichu kontynuować swoje duchowe zajęcia. Takie zdezorientowane osoby mogą zajmować się nawet takimi elementarnymi moralnymi zasadami życia jak łagodność, czy podobnie materialną dobroczynną działalnością.
Ludzie będący w ignorancji nie są w stanie ocenić zajęć w świadomości Kṛṣṇy. Dlatego Pan Kṛṣṇa radzi nam abyśmy pozostawili ich w spokoju, by nie tracić nadmiernie cennego czasu. Jednak wielbiciele (bhaktowie) Pana są bardziej łaskawi od Niego, jako że rozumieją oni Jego cel. Wskutek tego podejmują wszelkie ryzyko, zbliżając się nawet do ignorantów i próbując zaangażować ich w pracę dla świadomości Kṛṣṇy, która jest bezwzględnie potrzebna ludzkiej istocie.