TEKST 24
brahmārpaṇaṁ brahma havir
brahmāgnau brahmaṇā hutam
brahmaiva tena gantavyaṁ
brahma-karma-samādhinā
brahma – natury duchowej; arpaṇam – wkład; brahma – Najwyższy; haviḥ – masło; brahma – duchowy; agnau – w ogniu ofiarnym; brahmaṇā – przez duszę; hutam – ofiarowany; brahma – królestwo duchowe; eva – z pewnością; tena – przez niego; gantavyam – do osiągnięcia; brahma – duchowy; karma – w czynnościach; samādhinā – przez całkowite zaabsorbowanie się.
Kto całkowicie pogrążony jest w świadomości Kṛṣṇy, ten z pewnością osiągnie królestwo duchowe, albowiem poświęca się on całkowicie czynnościom duchowym, w których rezultat procesu konsumpcji jest absolutny, a to, co zostało ofiarowane, jest tej samej natury duchowej.
ZNACZENIE:
Opisano tutaj, w jaki sposób czyny spełniane w świadomości Kṛṣṇy mogą ostatecznie doprowadzić do celu duchowego. Są różnego rodzaju czynności w świadomości Kṛṣṇy i wszystkie z nich opisane zostaną w wersetach następnych. Na razie przedstawiono tylko zasady świadomości Kṛṣṇy. Uwarunkowana dusza, uwikłana w nieczystości materialne, działa w atmosferze materialnej. Musi ona jednak uwolnić się od takich warunków. Procesem, który jej w tym pomoże jest świadomość Kṛṣṇy. Na przykład pacjent, który cierpi na rozstrój przewodu pokarmowego z powodu spożywania w nadmiarze produktów mlecznych, leczony jest innym produktem mlecznym, mianowicie twarogiem. Zaabsorobowana materią uwarunkowana dusza może zostać wyleczona przez świadomość Kṛṣṇy. Takie jest stwierdzenie Gīty. Proces ten jest powszechnie znany jako yajña, czyny (ofiary) przeznaczone jedynie dla zadowolenia Viṣṇu, czyli Kṛṣṇy. Im bardziej czynności tego świata materialnego spełniane są w świadomości Kṛṣṇy, czyli jedynie dla Viṣṇu, tym bardziej uduchawia się atmosfera tego świata – poprzez całkowite pogrążenie się w tej świadomości. Słowo brahma (Brahman) znaczy „duchowy”. Pan posiada ciało duchowe, a promienie Jego transcendentalnego ciała, Jego duchowy blask, nazywany jest brahma-jyoti. W tym brahma-jyoti usytuowane jest wszystko co istnieje; kiedy jednak jyoti przykryte jest iluzją (māyą), czyli przyjemnościami zmysłowymi – nazywane jest wtedy materią. Ta materialna zasłona może zostać natychmiast usunięta poprzez świadomość Kṛṣṇy; w ten sposób: ofiara dla świadomości Kṛṣṇy, czynnik akceptujący taką ofiarę lub daninę, proces jej spożycia, ofiarowujący i rezultat – wszystko to razem staje się Brahmanem, czyli Prawdą Absolutną. Prawda Absolutna przykryta przez māyę nazywana jest materią. Materia zaangażowana w służbę dla Prawdy Absolutnej odzyskuje swoje cechy duchowe. Świadomość Kṛṣṇy jest procesem przemiany świadomości iluzorycznej w świadomość Brahmana, czyli Najwyższego. Kiedy umysł całkowicie pogrąża się w świadomości Kṛṣṇy, mówi się, że jest on w samādhi, czyli transie. Wszystko, co robione jest z taką transcendentalną świadomością, nazywane jest yajñą, czyli ofiarą dla Absolutu. W takim stanie świadomości duchowej: ofiarowujący, ofiara, spożycie, wykonujący lub przewodzący pełnieniu ofiary i rezultat, czyli zysk końcowy – wszystko to staje się jednym w Absolucie, Najwyższym Brahmanie. Taka jest metoda świadomości Kṛṣṇy.