TEKST 23
śaknotīhaiva yaḥ soḍhuṁ
prāk śarīra-vimokṣaṇāt
kāma-krodhodbhavaṁ vegaṁ
sa yuktaḥ sa sukhī naraḥ
śaknoti – zdolny do; iha eva – nawet w obecnym ciele; yaḥ – ten, kto; soḍhum – tolerować; prāk – przed; śarīra – ciało; vimokṣaṇāt – porzucając; kāma – pragnienie; krodha – i złość; udbhavam – pochodząca z; vegam – bodźce; saḥ – on; yuktaḥ – w ekstazie; saḥ – on; sukhī – szczęśliwy; naraḥ – ludzka istota.
Kto jeszcze przed porzuceniem tego ciała jest w stanie tolerować impulsy zmysłów materialnych i opanować siłę pożądania i złości, ten jest prawidłowo usytuowany i żyje on szczęśliwie w tym świecie.
ZNACZENIE:
Jesli ktoś chce uczynić stały postęp na ścieżce samorealizacji, musi on starać się kontrolować impulsy zmysłów materialnych. Wchodzą tu w grę impulsy: mowy, złości, umysłu, żołądka, narządów płciowych i języka. Ten, kto jest w stanie kontrolować wszystkie te zmysły i umysł, nazywany jest gosvāmīm, albo svāmīm. Taki gosvāmī prowadzi ściśle kontrolowane życie i całkowicie panuje nad zmysłami. Niezaspokojone pragnienia materialne są źródłem złości i poruszają one umysł, oczy i klatkę piersiową. Dlatego należy nauczyć się je kontrolować jeszcze przed porzuceniem tego materialnego ciała. Ten, kto potrafi to robić, jest osobą samozrealizowaną i jest szczęśliwy w tym stanie. Bezustanne kontrolowanie pożądania i złości jest obowiązkiem transcendentalisty.